پاسخ به:حدیث روز
پنج شنبه 15 مهر 1400 8:09 PM
امام علی علیه السلام إنَّ للّهِِ عِبادا كَمَن رَأى أهلَ الجَنَّةِ فِي الجَنَّةِ مُخَلَّدينَ، وأهلَ النّارِ فِي النّارِ مُعذَّبينَ ... أمَّا اللَّيلَ فَصافّونَ أقدامَهُم، تَجري دُموعُهُم عَلى خُدودِهِم، يَجأَرونَ إلى رَبِّهِم : رَبَّنا رَبَّنا، يَطلُبونَ فَكاكَ رِقابِهِم .
خداوند ، بندگانى دارد كه همچون كسى هستند كه به چشم خود ديده اند كه بهشتيان ، در بهشتْ جاويدان اند و دوزخيان ، در دوزخْ عذاب مى كشند ... شب ها به پا مى خيزند و در حالى كه اشك هايشان بر گونه هايشان جارى است ، به درگاه پروردگارشان زار مى زنند و «خدايا، خدايا!» مى گويند و آزادى خويش [از عذاب الهى ]را مى طلبند.
تاريخ دمشق : ج 42 ص 493
