همسر سردار شهید علی چیت سازیان:همسنگری از جنس صبر

شب از نیمه گذشته بود و هوای بیست و هشتمین روز آبان سال 66، نوید زمستانی سرد را می داد. وسایل و لوازم شخصی اش را در ساک گذاشتم و مثل همیشه برای خداحافظی تا لحظات آخری که ماشین حرکت می کرد، در کنارش بودم. همیشه وقت خداحافظی می گفت: «حلالم کن!» و من نیز جواب می دادم: «شفاعت یادت نره». قرآن را که بالای سرش گرفتم، ناخداگاه پرسیدم: «کی بر می گردی؟» پاسخ داد: «این دفعه خیلی دیر!» وقتی احساس نگرانی را در چهره ام دید، بلافاصله گفت: «نگران نباش، یک هفته ی دیگر بر می گردم، اما به هیچ کس نگو.» و درست یک هفته ی دیگر خبر شهادتش را آوردند.

این روایت، آخرین وداع همسر شهید علی چیت سازیان فرمانده ی اطلاعات و عملیات جنگ است، سردار شهیدی که حماسه آفرینی هایش همواره زبانزد خاص و عام است و همه از او به عنوان اسوه ی ایثار و مقاومت یاد می کنند.

زهرا پناهی روا پس از گذشت سال ها از ازدواجش از آن روزها چنین می گوید: «دختر جوانی بودم. در پشت جبهه در کنار درس خواندن به رزمندگان کمک می کردم. همیشه در ذهنم همسر آینده ام را فردی متعهد و متقی و از همه مهم تر رزمنده تصور می کردم. علی همان بود که در رویایم به دنبالش می گشتم. به او جواب مثبت دادم. 18 ماه با هم زندگی کردیم و علی مدام در رفت و آمد به جبهه و خانه بود و کمتر همدیگر را می دیدیم.

نامه هایش برایم خیلی با ارزش بود. حرف هایش را در نامه ها می زد، نامه هایی که اینک جزو جداناشدنی زندگی من شده اند و با آنها زندگی می کنم. معتقد بود انتخاب این زندگی، شریک شدن در ثواب راهی است که او برگزیده است.

همسر شهید چیت سازیان رفتار و منش شهید را همواره برای خود درس آموز می داند و در بیان حالات او می گوید: «سرشار از ایثار و شهادت بود و به رضای خدا بیش از هر چیز توصیه می کرد. اخلاقش در رفتار با والدین، با بستگان و من، الگو و نمونه بود. او حتی به ریزترین نکات خانوادگی توجه می کرد. شاید یکی از عواملی که باعث تداوم چندین ساله ی آن زندگی کوتاه است، درس های مقاومت و ایستادگی در برابر مشکلات است که از او آموختم.»

پناهی روا که عطر حضور سردار را پس از سالها در زندگی خانوادگی و کارش حفظ کرده، متأثر از رفتار و عمل او می گوید: «رفتار خالصانه و احترام به زیر دستان در کنار اقتدار و مدیریت صحیح، باعث عشق و علاقه ی نیروها به او شده بود و همین مسأله نیز باعث انجام کارها به نحو احسن می شد. به عنوان همسر آن شهید بزرگوار در سال های خدمت فرهنگی ام تلاش کرده ام تا این شیوه را پیشه ی کار خود کنم.»

همسر سردار شهید جبهه ها که در سمت های مختلف مدیریتی درسازمان آموزش و پرورش استان همدان به گواهی صاحب نظران، سالها خدمت صادقانه و مدیریتی همه جانبه و به دور از یکسو نگری داشته است ادامه می دهد:

«در زمینه کاری معتقد به توجه همزمان به آموزش و تربیت هستم. بر این باورم که اگر تعلیم و تربیت با روش صحیح اجرا شود، می توانیم به اهداف آموزشی و پرورشی دست پیدا کنیم، سعی می کنم در همه ی ابعاد کاری به آن چه که شایسته است عمل کنم. البته درباره ی میزان موفقیت باید دیگران قضاوت کنند.»

صبر، خصوصیت ویژه ای است که خاندان معظم شهید و همسران شهدا و از جمله خانم پناهی روا با تمسّک به مبانی دینی، آن را به بهترین وجه در زندگی خود عملیاتی کرده است: «از دیدگاه من صبر یعنی کنار آمدن با خوب و بد زندگی، یعنی ایستادگی و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات زندگی، یعنی شکوفایی استعدادهای نهفته، یعنی صلابت و تسلیم در برابر خواست الهی.»

پیامش به همسران شهدا نیز ازجنس مجاهدت و ایستادگی است: «همسران شهدا باید از اوقاتشان به نحو شایسته و احسن در جهت اهداف شهیدان در جامعه بهره ببرند و در هر زمینه ای که احساس توانمندی می کنند آن را شکوفا نمایند.همسران شهدا از قشر دردمند جامعه اند و می توانند مشکلات را بهتر درک کنند و صبورانه برای پیشبرد، تعالی و ترقی جامعه تلاش کنند و این بستگی به همت آنان دارد.» از مشکلات همسران شهدا پرسیدیم: «البته هر خانواده و هر همسر شهیدی مشکلات منحصر به فرد خود را دارد و نمی توان همه ی آنها را در یک جا بیان کرد. دغدغه ی مهمی که پس از حضور موفقیت آمیز آنها در دفاع از سنگرهای ایثار و شهادت مطرح است، تأمین سلامت آینده ی فرزندان آنها از نظر کار و ازدواج است، آنها اگر از خواسته های خود گذشته اند، دوست دارند آینده ی درخشانی در انتظار فرزندانشان باشد. البته برای رسیدن به این آرزو کمک و مساعدت مسؤولان لازم و اساسی است.»

همسر صبور شهید چیت سازیان از نقش خود در تربیت و سرپرستی محمد علی؛ تنها یادگار شهید می گوید: «می دانیم که دخترها بیشتر با مادر مأنوسند، در کناراو هستند و مادر محرم اسرار آنهاست، اما این ارتباط، بین پسر و مادر به ویژه در دوران نوجوانی خیلی سخت است و نمی توان منکر سایه ی پدر در راهنمایی و تربیت پسر در سن بلوغ بود. من سعی کرده ام قبل از این که برایش مادر باشم، نقش یک دوست را ایفا کنم تا بعضی از مشکلات روحی و عاطفی برایش به وجود نیاید. پیمودن این راه با اتکال به خداوند و با الهام از شهید میسر شده است. معتقدم تاکنون در اجرای این نقش برای فرزندم موفق بوده ام. البته با تمام تلاشی که انجام داده ام، مطمئن هستم که او برخی مسائل و مشکلات را بروز نمی دهد.»

زهرا پناهی روا بزرگترین آرزویش را این چنین بیان می کند: «همه چیز را نمی شود گفت! آرزو دارم که یادگار شهید را آن گونه که او می خواست تربیت نمایم و خود و فرزندم در جهت هدفی که شهید چیت سازیان برایش جان سپرد، حرکت کنیم. پیام شهید برای فرزندش در زندگی این است که هیچ گاه جلوی زورگویان سر خم نکند، به اهل بیت و امام حسین(ع) عشق بورزد و کسب روزی حلال پیشه ی همیشگی اش باشد.»

پناهی روا جزو همسران شهیدی است که در بدنه ی مدیریتی استان به نمایندگی از زنان ایثاگر، توانمندی ویژه ی خود را ثابت کرده است. از او درباره ی فعالیتهای سازمان بنیاد شهید و امور ایثارگران پس از تجمیع می پرسیم: «من به خاطر مشغله ی کاری، کمتر با بنیاد ارتباط دارم اما از اقدامات انجام شده نیز نامطلع نیستم و در جلسات و گفتگوهایی که با دیگران دارم گویای این مطلب است که اقدامات و برنامه ریزی های مفید و مؤثری صورت گرفته است. معتقدم در هر کاری مدیریت حرف اول را می زند و این مدیر است که می تواند با راهکارهای مناسب از حداقل امکانات، حداکثر استفاده را ببرد و خوشبختانه این ویژگی در مدیریت بنیاد مشهود است. »

از او می پرسیم اگر در بنیاد مسؤولیت داشتید چه می کردید: «سوالهای سخت و تازه می پرسید، هیچ وقت به این موضوع فکر نکرده ام بنابراین صحبت کردن در این زمینه برایم مشکل است.»

z

پیشنهادهایش درباره ی ارتقای سطح خدمات بنیاد شنیدنی است: «در زمینه ی فرهنگی به تلاش بیشتری نیاز داریم. باید توجه به ویژگی های روحی خانواده ها خصوصاً همسران شهدا در رأس برنامه ها قرار بگیرد و در این زمینه افزایش اردوهای زیارتی و سیاحتی بسیار مؤثر است.بعضی با بزرگ نمایی خدماتی که به ایثارگران می شود تصور می کنند این قشر در رفاه کامل به سر می برند که متأسفانه برداشت درستی نیست. در اطلاع رسانی خدماتی که به خانواده های شهدا می شود باید دقت بیشتری به عمل آید. البته به نظر من ارائه ی خدمات رفاهی گرچه خوب و لازم است اما حفظ جایگاه ایثارگری در جامعه و در نزد مسؤولان بیشتر از هر چیزی باید مورد توجه قرار گیرد. » 

شاید این سوال کلیشه ای و تکراری باشد، ولی به هر حال ما از همسنگر صبور شهید چیت سازیان خواستیم که به نمایندگی از خانواده ی معظم شهدا و ایثارگران به مسؤولان پیام بدهد: «اگر نگاه مسؤولین نسبت به ایثارگران عمیق و در جهت رضایت خداوند باشد، آنگاه از همه ی امکانات و تسهیلات برای خدمت به این عزیزان استفاده خواهند کرد.»

در پایان این گفتگو از خانم پناهی روا خواستیم تا جمله ای در وصف شهید علی چیت سازیان بگوید و سخنی از او به قصد تبرک بدرقه ی راهمان کند: «کمی سکوت کرد! شاید گذشته را در ذهن خود مرور می کند: چه بگویم! تعریف و بیان علی در چند جمله کار ساده ای نیست. علی دنیادی مادی و نفسانیت را فدای راهی کرد که خدا به او وعده داده بود. بهترین جمله ای که می توان گفت، در وصیت نامه اش تجلّی یافته است، آن جا که می گوید: کسی می تواند از سیم خاردارهای دشمن بگذرد که از سیم خاردارهای نفسش عبور کرده باشد. و او مصداق همین جمله بود.»

برای این همسر ارجمند شهید آرزوی توفیق و سربلندی همیشگی داریم و امیدواریم که همه مسؤولان در جهت اجر گذاری به خون شهیدان، قدر ایثار و مجاهدت این خانواده ها را در زبان و عمل به جا آورند. آخرین جمله اش در ذهنمان می ماند:

«خدا عاقبت همه را به خیر کند و این بنده ی حقیر را»