هر روز مطالبی زیبا و جالب از تکنولوژی

۳۶ سال پیش بود که اولین واکمن سونی متولد شد و راه و روش گوش دادن به موسیقی را برای ما متحول نمود. نسل نخست واکمن کاسِتیِ آنالوگ برای خود یک پدیده بود و با وجود قیمت بالایش هرکسی باید یکی از آن را خریداری می کرد.

پیش از ارائه این دستگاه،‌ گوش دادن به موسیقی در حین حرکت صرفا به رادیوهای AM/FM یا کاست پلیرهای بزرگ محدود می شد و واکمن با ابعاد کچک و جمع و جور خود و البته پخش صدای باکیفیتش توانست چشم اندازهای موجود را به میزان قابل توجهی تغییر دهد.

صدای سیار یا همان «شخصی» نخستین بار با ورود واکمن پای به عرصه وجود نهاد و عاقبت به شکل گیری بازاری برای هدفون های پرتابل و باکیفیت انجامید؛ بازاری که هنوز هم داغ است و روز به روز هم وسعت بیشتری می یابد.

تردیدی نیست که واکمن اولیه الهام بخش آیفون در تولید آیپاد بوده و هر دوی اینها تاثیری شگرف بر صنعت موسیقی و عملکرد شرکت های دنباله رو خود داشته اند.

هر چه زمان می گذشت، مدل های ارائه شده برای واکمن نیز پیشرفته تر می شدند. برای نمونه مدل Walkman Pro WM-D6C علاوه بر ضبط کنسرت هایی که به صورت زنده پخش می شدند، در مصاحبه ها نیز مورد استفاده قرار می گرفت و ابزاری سودمند برای خبرنگاران به شمار می رفت. جالب است بدانید که همه مدل های آنالوگ Walkman Pro به مدت ۲۰ سال یعنی تا ۲۰۰۲ میلادی تولید می شدند.

در اواخر سال ۱۹۸۴ میلادی، سونی نخستین پلیر پرتابل CD دنیا را با نام Discman D-50 معرفی کرد. کمی بیشتر از یک سال بعد، این شرکت ژاپنی نخستین محصول صوتی دیجیتالی مصرفی خود به نام CDP-101 را به بازار آورد و کاربران صفحه های گرامافون را به خرید ابزارهای صوتی دیجیتالی ترغیب نمود.

موفقیت های سونی، با عرضه  MP31 پلیرهای آن ادامه یافت و این اواخر هم با عرضه پلیرهای کیفیت بالایش نظیر NWZ A17 (نه چندان گران) یا NW-ZX2 پیشرفته، مخاطبان را به خود جلب کرد که هر دویشان بار دیگر نام واکمن را بر سر زبان ها انداختند.

اما متاسفانه حالا که در سال ۲۰۱۵ هستیم، واکمن با فایل های صوتی ۱۶ بیتی و ۴۸ کیلو هرتزی خود هیچ جذابیتی برای دوست داران صدا و علاقمندان به موسیقی ندارد.