فاطمه دختر امام حسن مجتبى (ع) (مادر امام باقر (ع)
فـاطـمـه ، بـا فضيلت ترين و مشهورترين همسر امام سجّاد(ع) بود.اين بانو مادر امام باقر(ع)،از زنان بزرگ ، فاضل ، عفيف و عزيز و كنيه اش امّ عبدالله بود.
فـرزنـدش امـام بـاقر (ع) اولين فرزندى بود كه از پدر و مادر هاشمى ، متولد شد و به اين جـهـت آن حـضـرت راعـلوى بـيـن عـلويـَيـن و هـاشـمى بين هاشميَيْن و فاطمى بين فاطميَيْن گفته اند.
امام صادق (ع) فرمود: (جده ام فاطمه بنت الحسن صدّيقه بود. )
كـرامـات عـجـيـبـى كـه ازفاطمه دختر امام حسن مجتبى (ع) ظاهر مى شد نشانه عظمت ايمان و درجه تقواى او بود.
امام باقر (ع) فرمود:
(روزى مـادرم كـنـار ديـوارى نـشسته بود. ناگاه صدايى از ديوار بلند شد و ديوار از جا كنده شـد. مـادرم بـا دست به ديوار اشاره كرد و فرمود: به اذن خدا و حق مصطفى فرود ميا كه خدايت چـنين اذن نمى دهد پس آن ديوار در ميان زمين و هوا معلّق باقى ماند تا آنكه مادرم از آنجا گذشت ، پدرم امام سجاد (ع) به شكرانه رفع اين خطر، صد دينار صدقه داد.)
در بـعـضـى از مـقاتل نوشته اند كه اين بانوى بزرگوار، همراه شوهر و فرزند خردسالش ، امـام بـاقـر (ع) در كربلا حضور داشته و در سلك اسيران به شام رفته و در تمام مصيبتها با ساير اهل بيت عليهم السلام شريك بوده است .
منبع: از کتاب بزرگ زنان صدر اسلام/پژوهشکده تحقیقات اسلامی