پژوهشهاي زراعي ايران

توليد بالقوه و ثبات درازمدت توليد در بوم نظامهاي كشاوري به حفظ و تقويت اشكال مختلف تنوع زيستي در آنها وابسته مي باشد. سيستمهاي نوين كشاورزي، از طريق گسترش نظامهاي تك كشتي و گرايش به استفاده از ارقام پرمحصول و حداقل تنوع ژنتيكي، كاركرد مطلوب و پايداري درازمدت بوم نظامهاي زراعي را به مخاطره انداخته است. داده هاي مورد نياز براي اين مطالعه (شامل تعداد و سطح زيركشت هريك از گونه هاي دارويي و معطر) از 183 شهرستان مربوط به 27 استان ايران در سال 1381، جمع آوري شد. نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد كه تعداد گونه هاي دارويي و معطري كه در ايران كشت مي شوند،‌ حدود 56 گونه بوده و شاخص شانون براي اين گونه ها، 0.64 مي باشد. نسبت سطح زير كشت گياهان دارويي و معطر به سطح كل زير كشت در ايران، 0.87 درصد مي باشد. در حدود 44.6 درصد از اين مقدار سطح زير كشت مربوط به 2 گونه زعفران و زيره سبز مي باشد و بخش عمده ديگر آن نيز كه در حدود 43.5 درصد مي باشد به كشت گونه هاي دارويي چند منظوره، اختصاص يافته است. لذا كمتر از 12 درصد از سطح زير كشت گياهان دارويي و معطر در ايران،‌ به توليد گونه هايي كه تنها به منظور دارويي، توليد مي شوند، اختصاص يافته است. استان خراسان در بين استانهاي كشور از بيشترين سطح زير كشت و تنوع گونه هاي دارويي و معطر برخوردار است.

 نسخه قابل چاپ