پژوهشهاي زراعي ايران

خودمسمومي به اثرات زيانبار يک گونه روي خودش، از طريق توليد و رهاسازي مواد شيميايي مختلف اطلاق مي شود. به منظور تعيين اثرات خودمسمومي عصاره آبي بقاياي گياهي کلزا روي خصوصيات جوانه زني و رويش 2 واريته الايت و گل زرد، 2 آزمايش فاكتوريل در قالب طرح پايه كاملا تصادفي با 3 تكرار بطور جداگانه اجرا شد. تيمارهاي آزمايش شامل سطوح مختلف عصاره بخش هاي مختلف کلزا (اندام هوايي، ريشه و مخلوط اندام هوايي و ريشه) و غلظت هاي 0، 25، 50، 75 و 100 درصد عصاره بود. واحدهاي آزمايشي شامل پتري ديش هايي به قطر 9 و عمق 3 سانتي متر بودند. به منظور محاسبه خصوصيات جوانه زني در انتهاي دوره جوانه زني، درصد بازدارندگي از جوانه زني، وزن خشک ساقه چه، وزن خشک ريشه چه، طول ساقه چه، طول ريشه چه و وزن خشک کل گياهچه طبق دستورالعمل ايستا براي هر گياه زراعي جداگانه محاسبه شد. نتايج آزمايش نشان داد كه عصاره آبي بقاياي گياهي کلزا روي خصوصيات جوانه زني واريته هاي مذکور داراي اثرات خودمسمومي متفاوتي بود. افزايش غلظت عصاره به ترتيب باعث افزايش درصد باز دارندگي از جوانه زني (29.6 و 33.9) و کاهش طول ريشه چه (63.3 و 73.8) و ساقه چه (52.2 و 76.6)، وزن خشک ريشه چه (32.6 و 64.9) و ساقه چه (59.1 و 43.6) و وزن خشک کل (42.1 و 55.5) گياهچه واريته الايت و گل زرد شد. به استثناي وزن خشک ساقه چه در ساير صفات مورد بررسي واريته گل زرد نسبت به الايت در مجاور عصاره کلزا حساسيت بيشتري از خود نشان داد. شديدترين اثرات خودمسمومي به عصاره ريشه و ضعيف ترين آن به اندام هوايي کلزا مربوط بود.

 نسخه قابل چاپ