- نام بازی: نعل و میخ
- نام محلی: نعل و میخ
- اهداف کلی: یادگیری حفظ نظم، کسب مهارت بیشتر در نشانه گیری و کنترل تعادل
- اهداف جزیی: ایجاد حس رقابت سالم، بهبود هماهنگی بین اعصاب و اعضای بدن
- تعداد بازیکن: محدودیتی ندارد
- سن بازیکنان: 10 الی 14 ساله
- ابزار لازم: سنگ پهن یا تکه موزاییک، به تعداد بازیکنان و یک تیله سنگی
- محوطه بازی: فضای باز
شرح بازی:
ابتدا به هر کدام از بازیکنان یک سنگ پهن و یا تکه موزاییک داده می شود که به آن (لوپیک) می گفتند و تیله ی سنگی (موزا) را در محلی قرار می دادند و به نوبت از فاصله ی معین آن را با لوپیک نشانه گرفته و می زدند.
اگر سنگ به تیله نمی خورد، نوبت به دیگری می رسید و چنانچه با آن برخورد می کرد تیله ی سنگی نقل مکان می داد و این تغییر فاصله ی مکانی را با پا اندازه می گیرند و چنین می شمرند. نعل، میخ، قرخ (چهل)، قرخ بیر (چهل و یک) و ...
هر کدام از آنها که زودتر به 60 (و یا هر عدد دیگر قراردادی) می رسید برنده ی بازی بود و اگر در یک نوبت نمی توانست تمامی امتیاز را بگیرد در نوبت های بعدی آن را تکمیل می نمود و به 60 می رسید. تمامی بازیکنان به تدریج به 60 می رسیدند و کنار می ایستادند تا نفر آخر ...
نفر آخر تنها بازنده ی بازی بود و بایستی تمامی برندگان را یکی یکی بر پشت می گرفته و با (لوپیک) خود، (موزا) را می زد، تا آنها پایین بیایند.
بعد از پایین آمدن، دوباره با سنگ، تیله را نشانه می گرفت اگر می توانست بزند دوباره بر پشت بازنده می نشست و این عمل تا وقتی که آن بازنده نتواند تیله را بزند تکرار می شد، و بعد سایر برندگان را یکی پس از دیگری بر پشت می گرفت و ...
-
نکات:
- این بازی چون بسیار قدیمی است به خاطر همین تمامی فعل ها در زمان گذشته صرف شده اند.
- در بعضی نقاط میخی را بر زمین می کوبند و بازیکنان از فاصله ای معین آن را با نعل نشانه می گیرند. هر کدام از بازیکنان که بتواند با نعل میخ را در میان بگیرد برنده ی بازی است و اگر هیچکدام نتوانند به هدف بزنند، فاصله ی میخ را با نعل های پرتاب شده اندازه می گیرند، هر کدام نزدیکتر باشد، برنده ی بازی صاحب همان نعل است و می تواند سایرین را بنابر قرارداد جریمه کند.
- نتیجه بازی: در این بازی چون صحبت از نشانه گیری و بر پشت گرفتن است، کودک، قدرت تشخیص فاصله اجسام و دقت نشانه گیری و حفظ تعادل بدنی خود را بالا می برد.