پژوهش و سازندگي

در سال هاي اخير استفاده از روتيفرها به عنوان غذاي زنده براي پرورش لارو ماهيان و سخت پوستان از اهميت بالايي برخوردار بوده است. کيفيت غذايي و تراکم روتيفرها به عنوان فاکتورهاي مهم در تغذيه لاروي ماهيان محسوب مي گردد. در اين پژوهش اثر 3 غلظت مختلف جلبک سبز (Chorella sp. cell/ml 10⁵, 10⁶, 10⁷) بر رشد و ترکيب اسيدهاي چرب روتيفرهاي توليد شده در آزمايشگاه مورد بررسي قرار گرفت. کشت روتيفرها در محيط غذايي EPA داخل بالن هاي 1 ليتري بر اساس شرايط استاندارد صورت گرفت. تراکم اوليه روتيفرها در تيمارهاي مختلف 30 عدد در ميلي ليتر بود. غلظت هاي غذايي آزمايش شده اثر معني داري بر رشد روتيفرها در مدت زمان آزمايش (10 روز) داشت (P<0.05) .  حداکثر تراکم روتيفر Brachinus calyciflrus در غلظت هاي غذايي 10⁵ cell/ml، 10⁶ و 10⁷ به ترتيب 8± 108، 47± 489 و 51 ±493 روتيفر در هر ميلي ليتر بعد از 5 روز پرورش رسيد. در غلظت هاي غذايي 10⁵ cell/ml و 10⁶ از روز ششم به بعد تا روز آخر تراکم رو به کاهش بود در حالي که در غلظت غذايي cell/ml10⁷ در پايان دوره حداکثر تراکم 47±1820 عدد در ميلي ليتر حاصل شد. ميانگين نرخ رشد در غلظت هاي فوق به ترتيب 22/0 ،52/0 و57/0 به ازاي هر روز بدست آمد. روتيفرهاي تغذيه شده با غلظت هاي مختلف (cell/ml 10⁵, 10⁶, 10⁷) حاوي مقادير بالايي از اسيدهاي چرب لينولئيك (به ترتيب 74/16 ، 248/16 و 392 /17 درصد) و لينولنيك (به ترتيب 923/11، 145/15 و 662/19 درصد) بودند. هم چنين با افزايش غلظت غذا از اسيدهاي چرب تك غيراشباعي كاسته شده و بر ميزان اسيدهاي چرب چند غيراشباعي و مجموع اسيدهاي چرب n-3 افزوده شد. با توجه به نتايج حاصله مشخص گرديد که گونه فوق درمقايسه با ساير گونه هاي جنس براکيونوس از سرعت رشد خوبي برخوردار بوده و در زمان موردنياز مي توان با فراهم نمودن غلظت غذاي مورد نظر به روتيفرهاي با تراکم بالا و هم چنين با ارزش غذايي بهتر دست يافت.

 نسخه قابل چاپ