ويژگي‌هاي اخلاقي:

شهيد آبشناسان انسان با اراده‌اي بود و روحي بسيار بزرگ داشت. افسري آراسته، ورزيده، باسواد و پركار بود. از همان آغاز جواني به ورزش و پهلواني مهر مي‌فروخت و از ورزيدگي و آمادگي بالاي جسمي و معنوي برخوردار بود. هيچ چيز را جز براي خشنودي خداوند بزرگ، انجام نمي‌داد. يكي از همرزمانش مي‌گويد: «سرهنگ، آدم غريبي بود؛ آرام، كم گو و همواره در حال انديشه يا مطالعه؛ بسيار خوب فكر مي‌كرد و بسيار خوب عمل مي‌كرد؛ استوار، نترس و همزمان، از خلق و خوي مهربان برخوردار بود؛ افراد پركار او را الگوي خود پذيرفته بودند؛ او هيچ‌گاه بيكار نمي‌ماند.»(فولادوند، ص 16) هيچ گاه از ميدان نبرد دور نبود و درست همانند يك نيروي پياده تك تيرانداز در ميدان آماده مي‌شد. هميشه در كنار سربازان بود و از نزديك يگان خود را فرماندهي مي‌كرد. او باور داشت كه بي عدالتي يگان را از هم مي‌پاشد. هرگز تبعيض را دوست نداشت. دست‌نوشته‌اي از شهيد به جاي مانده كه نشان از پاكي و وارستگي اين شهيد دارد: «خواب ديدم كه در روي زمين راه نمي‌روم، تقريباً پرواز مي‌كنم، اما پروازم اوج ندارد؛ نزديك به دو سه متري زمين بود. مانعي در جلو پرشم به وجود آمد كه با گفتن «يا علي» اوج گرفتم و از مانع گذشتم و به پرواز ادامه دادم.»