پاسخ به:تايپك شيعه شناسي
چهارشنبه 15 شهریور 1391 1:50 AM
|
|
|
آيت الله سيد شهاب الدين مرعشي نجفي، (1315- 1411ه.ق) فرزند آيت الله سيد شمس الدين محمود حسيني مرعشي بود، ايشان فقيه، اديب و محدث عاليقدر جهان اسلام و تشيع در عصر حاضر بود و از محضر اساتيد نجف در علوم مختلف كسب فيض كرد، آنگاه خود بركرسي تدريس تكيه زد. عدم تشرف به بيت الله الحرام حاج سيدمحمود مرعشي، فرزند آيت الله مرعشي درباره پدر مي گويد: آيت الله نجفي تا هنگام وفات موفق به زيارت خانه خدا نشدند، تا واپسين روزهاي عمر بارها از ايشان سؤال مي شد چطور تا حالا مشرف نشده ايد؟ مي فرمود: مستطيع نشدم!يك وقت شخصي گفت: آقا اين همه پول در اختيار شما هست، شما چگونه مستطيع نشديد؟ فرمود: اين پول ها از آن من نيست، مال وجوهات، سهم امام و سهم سادات، مطالبه عباد و زكوات است و من نمي توانم اينها را براي خود صرف كنم و به مكه مشرف شوم، درحالي كه از خودم هيچ چيزي در دنيا ندارم، پس من مستطيع نيستم. ديگري گفت: يك وقت ممكن است كسي شما را مهمان كند، فرمود: من بايد بدانم آن پولي كه مي خواهم با آن مرا ميهمان كند، از كجا تامين شده است؛ خداي ناكرده پول هاي شبهه ناك نباشد، دلم مي خواهد كه پول از آن خودم باشد. مصرف بيت المال اگر كسي در حرم مطهر به ايشان وجوهاتي مي داد، همان شب بايد آن را به مصرف مي رساند و نمي گذاشت به صبح برسد، شبي پولي در حرم با نيت وجوهات به ايشان داده شد، وقتي به منزل آمد، فرمود: به نانوا زنگ بزنيد، (نان طلاب را مي داد) و اين پول را به ايشان بدهيد تا مسئوليت از گردن من برداشته شود، ممكن است نصف شب خداوند عمر مرا بگيرد و بعد اين پول...عصر آخرين روزي كه ايشان به حرم مطهر مشرف شد، با غسل و وضو بودند، وقتي بعداز نماز مغرب و عشاء به خانه مراجعت كرد، دارايي ايشان هشت تا صدتوماني بود و هيچ پولي در هيچ بانكي و نزد هيچ شخصي نداشت، مگر پول هايي كه نزد بعضي از اشخاص در تهران و قم و بعضي از شهرستان هاي ايران داشتند كه به آنها قسم داده بودند حتي فرزندان من هم مطلع نباشند و ما پس از رحلت ايشان آگاه شديم، آقا پول هايي به اين افراد كه عده اي تجار متدين بودند، حواله مي دادند و ليست هايي از فقرا را به آنها مي داد تا پول ها را در منزل افراد ببرند و آنها فقط با نشاني منزل حتي اسم صاحب منزل را هم نمي دانستند و حق پرسيدن هم نداشتند، آنها هم نمي دانستند كه اين پول ها از طرف چه كسي است. غذا و لباس معمولاً در شبانه روز يك وعده غذا ميل مي كردند و آن هم در تابستان غالباً نان و ماست و دوغ و در زمستان آش بود.درباره لباسش مي گفت: از روزي كه من خود را شناختم، يك ذره لباس خارجي مصرف نكردم، هرچه لباس مي پوشيد، ساخت داخل بود، روزي خياط گفت: آقا دكمه اي كه ما مي گذاريم از خارج مي آيد، فرمود: از همين قيتان هايي كه ساخت ايران هست، دكمه درست كنيد تا دكمه آن هم خارجي نباشد. در طول زندگيش غذا و لباسي كه مصرف مي كرد، از وجوهات شرعيه نبود، بلكه از نذورات افراد علاقه مند به ايشان بود كه مي گفتند: آقا ما اين پول را نذر شما مي كنيم، هر گونه كه مي خواهيد هزينه كنيد، لذا اين نذورات را صرف مصارف شخصي خويش مي كرد و از وجوهات و بيت المال استفاده نمي كردند. ضمن اينكه خودش نسبت به مصرف وجوهات بسيار حساس بود، به ما هم زياد نصيحت مي كرد و مي فرمود: «حكم آتش دارد ، مي سوزاند مراقب باشيد، خداي نكرده زندگيتان آلوده به اين جهات نشود.» بارها طلبه هايي كه مي آمدند و وجوه مي آوردند و رسيد دريافت مي كردند، گاهي مي خواستند وجوهي از ايشان بگيرند يا برگردانند، خيلي نصيحت مي كرد و مي فرمود: «من مقداري براي معاش شما مي دهم، ولي در مصرف آن نهايت دقت كنيد، شما روحاني هستيد، بايد بيش از هر كس ديگري مواظب بيت المال باشيد، خداي نكرده اگر روحاني خلاف اين كند، ما از مردم ديگر چه توقعي داريم.» خريد ماشين يادم هست كه مادر ما مي فرمود: آقا چرا شما يك ماشين پيكان كه هر شخصي دارد، نمي خريد؟ در جواب گفت: «از كجا؟ از خود پول ندارم، اين پول ها هم كه وجوهات است، من بيايم از مال وجوهات ماشين شخصي بخرم. حالا من روزي يك بار درس مي روم و روزي دو بار هم به نماز جماعت جمعش يك ساعت و نيم نمي شود، من يك اتومبيل از وجوهات بخرم و در بيست و چهار ساعت، يك ساعت و نيم از آن كار بكشم، بقيه اش اينجا بخوابد. فردا جواب ولي عصر(عج) را چه بدهم؟! آيت الله مرعشي تا آخرين روز زندگيش از ماشين شخصي استفاده نكرد و براي رفتن به درس و نماز مانند ديگران كرايه مي داد و سوار تاكسي مي شد.براي مساجد و حسينيه ها با مشكل، اجازه صرف وجوهات مي داد، مي فرمود: از هدايا و تبركات استفاده كنيد، هزينه كتابخانه نيز در مرحله اول از غير وجوهات تامين مي شود و تنها مواقع ضروري از وجوهات استفاده مي شود، ولي براي ساختن مدارس علميه اجازه مي داد و مي فرمود: اينجا جايي است براي سربازان امام زمان(عج). آيت الله العظمي مرعشي تا لحظه وفات در حفظ بيت المال دقت مي كرد، در وصيتنامه اش مي خوانيم: من به زودي از اين دنيا مي روم، در حالي كه براي ورثه خود جز نامي نيك باقي نگذاشتم و آنها را به خداوند بزرگ سپرده ام. منبع: فارس |
کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد
دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی
