تايپك شيعه شناسي

كيسه هاي سر به مهر ميرزاي شيرازي نام ميرزاي بزرگ شيرازي براي هر مسلمان بيدار، مترادف با فتواي تحريم تنباكو است كه پوزه استعمار انگليس را بر خاك ماليد.
آيت الله ميرزا محمد حسن شيرازي در سال 1230 قمري در شيراز چشم به جهان گشود. وي از چهارسالگي شروع به تحصيل كرد و در 8سالگي مقدمات را به پايان برد، ميرزاي شيرازي در 29 سالگي وارد كربلا شد و پس از آن به نجف اشرف عزيمت كرد و در درس شيخ انصاري، شركت جست و از خواص شاگردان او شد. پس از رحلت شيخ مرتضي انصاري در 1281 قمري، زعامت شيعه به ميرزاي بزرگ شيرازي محول شد و ايشان نزديك به 30 سال در اين مقام به رفع مشكلات مردم و اداره حوزه هاي علميه مشغول بود.
ميرزاي شيرازي همزمان با رهبري جامعه اسلامي، شاگردان بسياري را به جامعه اسلامي تقديم و كتب متعددي تاليف كرد. حضرات آيات سيدمحمد كاظم يزدي، آخوند ملامحمد كاظم خراساني، ميرزا محمدتقي شيرازي معروف به ميرزاي دوم، شيخ فضل الله نوري، حاج ميرزا حسين نوري و ميرزا اسماعيل شيرازي از جمله شاگردان اين فقيه بزرگوار هستند، سرانجام ميرزاي بزرگ در 82 سالگي چشم از جهان فرو بست و در جوار مرقد منور حضرت اميرالمومنين(ع) به خاك سپرده شد.

ميرزاي شيرازي و مستمندان

ميرزا در هر شهر، وكيل هايي از بين تجار انتخاب كرده بود كه اسامي فقرا آن شهر را برايشان مي فرستاد و ميزان كمك به آنها را نيز معين مي كرد، اين فقرا غير از كساني بودند كه در هر ماه و سال وظيفه دريافت مي كردند، نه تنها تمام شهرهاي عراق، بلكه نقاط مختلف ايران مورد توجه ميرزا بود و به تنگدستان آن شهرها به اندازه توان كمك مي كرد. اگر در دياري، بزرگ و پيشوايي از دانشمندان دين بود كه به او اعتماد و اطمينان داشت، هر سال مبلغي پول برايش مي فرستاد تا او مقداري از آن را بين تنگدستاني كه به راستي در خور دستگيري بودند، تقسيم كند و مقداري هم خود بردارد.
ايشان به آقابزرگ تهراني مي گفت: «از انصاف به دور است كه وجوهات يك شهر را بگيريم و فقراي آنجا را فراموش كنيم، مردم هرچه دارند، نزد ما مي فرستند.»
دانش پژوهان و نيازمندان مشاهد مشرفه، در نظر او از موقعيت خاصي برخوردار بودند، براي همگي آنها، بدون استثنا مقرري تعيين شده بود، حتي براي كساني كه عبادت استيجاري مي پذيرفتند، كمك مي كرد.

شيوه تقسيم وجوهات

اگر مي خواست با دست خود وجوهي را بپردازد، در كمال ادب و احترام و در نهايت تواضع و پنهاني به نيكوكاري اقدام مي كرد، به گونه اي كه شخص مقابل علاوه بر امتنان وافر، به هر مقدار كه به او بخشيده شده بود، نيز خشنود مي شد و هيچ گاه احساس حقارت نمي كرد، پول نقد را هميشه در ميان پاكت مي گذاشت يا در كاغذي مي پيچيد، اين شيوه را علاوه بر شاگردان، با ديگر مردمان هم به كار مي بست. چه بسا او را مي ديدم كه خود را در كنار عابري قرار داده و او را به سخن مي گرفت و در اين حال كيسه پول سر به مهري را در جيب او مي انداخت و آن شخص بعد از جدايي متوجه مي شد كه شيئي در جيبش سنگيني مي كند و اگر مي خواست پولي را به وسيله خدمتكارش بفرستد، به او مي گفت: امانتي پيش من فرستاده شده كه بايد به فلاني برساند، هيچ كس نبايد بفهمد، به او بگو كه اين امانت را نزد ما فرستاده اند تا به شما تحويل دهيم.

ميرزاي شيرازي و هزينه خانواده

ميرزاي بزرگ شيرازي هزينه زندگي هر كدام از فرزندان و همسرانش را به صورت جنس يا پول نقد، در وقت معين، در نهايت احترام و به بهترين وجه مي فرستاد، درباره هيچ يك از آنها از حق خودش تجاوز نمي كرد.
تحف و هدايايي كه براي او فرستاده مي شد، همگي در خانه خودش و به دست يكي از خدمتكاران امين نگهداري مي شد و هيچ يك از افراد خانواده سهمي در دريافت و نگهداري آنها نداشت.

منبع: فارس