تاریخ ایران- سلسله صفویان

گرچه جانشین شاه عباس اول شخص ضعیف و ناتوانی بود، اما جانشین شاه صفی حاکمی مقتدر و توانمند بود و در قابلیتهای تشکیلاتی و رهبری نظامی شباهت کافی به حد خود، شاه عباس اول، برده بود.
آشوب و انحطاطی که از زمان حاکم قبلی در حکومت ایجاد شده بود، و همچنین نا امنیها خونریزی ناشی از هرج و مرج دوره قبلی و جدایی مناطق از ایران و ... موقعیت دشواری را برای شاه صفوی در این دوره ایجاد کرده بود.
اما فرمانروایی قدرتمند عباس دوم، توان و قدرت او، علاقه و دلبستگی او به عدالت، سعه صدر او در امور مذهبی به استثنای موردی و تلاش و کوشش او در جهت گسترش حکومت و رونق و شکوفایی، یاد آور، احترامات جد شاه عباس اول می باشد.
در این دوره به همت تلاش عباس دوم امپراطوری تنها دست نخورده باقی ماند که به قندهار و بغداد از دست رفته، مجدداً بازیافت شد. سیاست تسامع مذهبی شاه عباس اول، بار دیگر توسط شاه عباس دوم تکرار شد. هنر و معماری و ساخت بناها، توجه به نقاشی و ... گسترش یافت.
در سایه امنیت و آرامشی که در کشور ایجاد شده بازرگانی و تجارت رونق به سزایی سافت. رابطه با کشورهای اروپایی از سر گرفته شد. خلاصه اگر مدت حکومت او طولانی می شد و مرتکب خطاهای اخلاقی نادرست در اواخر عمر نمی شد، شاید رونق و شکوفایی از دست رفته صفویه بار دیگر به اوج می رسید.