پاسخ به:آسیب شناسی مهدویت
سه شنبه 7 شهریور 1391 9:20 PM
واحد دین واندیشه تبیان زنجان-
دولت منتظر که بر پایه اسلام بنا شده است، علاوه بر صفات و ملکات نفسانی حتی به ساحت باورهای انسان هم نگاه ارزشی واخلاقی دارد وبرای رفتارهای آدمی نیز بایدها ونبایدها ی اخلاقی را توصیه می کند.
در یک تقسیم بندی کهن ابعاد وجودی انسان را می توان در سه حوزه باورها، گرایش ها ونیز رفتار جای داد.بخش اندیشه ای وجود انسان عهده دار کشف انواع حقایق وواقعیات است. اخلاق و گرایش ها در آدمی نیروی محرکه او در اعمال و رفتارش ودر واقع بیان گر حقیقت ومرتبه وجودی او است.حوزه رفتاری نیز عبارت است از آن بخش ازوجود انسان که نمود و بروز خارجی و آشکار دارد.از این رو می توان گفت منشور وظایف و مقرراتی که برای سازمان ها و نهاد ها در دولت منتظر وضع گردیده بر سه اصل عقاید، اخلاق و اعمال استوار است.
ازآن جاکه بروزکلیه رفتارها نتیجه باورها و اخلاقیات شخص می باشد وهرکدام رفتارهای متناسب خودرا طلب می کند، با اصلاح آنهارفتارآدمی نیزاصلاح خواهد شد.همانگونه که با انحراف در هریک ازآنها، تعادل و ساختار اسلامی سازمان ونهاد و درنهایت دولت، ازهم پاشیده وسقوط می کند.
در این بخش به اختصار آسیب های نهاد ها و سازمان ها، در حوزه توسعه فرهنگ مهدویت دردولت منتظر که موجب ناکارآمدی عملکرد سیاست گذاران و مجریان این بخش گشته، مورد شناسایی قرار می گیرد.
آسیب شناسی در حوزه وظایف ومسئولیت های دولت اسلامی در قبال نهاد ها و سازمان هاکه به « مطالعه عدم انطباق کنش و عمل سازمان ها و نهاد ها با هنجارهای جامعه منتظر» می پردازد، در دو حوزه آسیب های درونی و بیرونی قابل بررسی می باشد.
آسیب های درونی آن دسته از موانعی هستند که بیشتر از آنکه مربوط به عملکردافراددر نهاد ها وسازمان ها باشند مربوط به سیاست گذاری های کلی در این زمینه می باشد که در این جا به برخی از آنها اشاره میشود:
یکی از موانع نهاد ها و سازمان ها در رسیدن به جامعه مهدوی بدون شک”فقدان برنامه ریزی و سیاست گذاری استراتژیک برای رسیدن به آرمان های دولت منتظر”، می باشد. که برنامه ریزی بلند مدتی است برای رسیدن به اهداف متعالی دولت مهدوی. برنامه ریزی استراتژیک در عرصه ایجاد فرهنگ انتظاربه تقویت باورهای دینی که همان ایمان به خداوند، عالم غیب و معاد می باشد ؛ باز می گردد. سستی ایمان موجب نا توانی از تمییز حق و باطل می شود که به علت تردید و دولی و نیز وسوسه های شیطانی، باعث سردر گمی شخص برای رسیدن به مطلوب است.
از آنجا که تدوین سیاست فرهنگی، سیاستگذاران امری دشوار است، لذا در این عرصه نخبگان دینی، علاوه برتلاش مضاعف دراین زمینه، باید از سطح درگیری های روزمره فراتر روند و با دانش خود از فرا سوی افق های امروز، تصویر روشنی از جامعه مهدوی و انسان منتظر نشان دهند. آن چه از برنامه ریزان در این زمینه انتظار می رود اعتلا بخشیدن به آموزه های دینی و انقلابی و تنظیم مناسبات و روابط اجتماعی مردم برای ایجاد برنامه ریزی منسجم وپایدار در جهت تعمیق باورهای مهدوی می باشد.
متاسفانه در بسیاری از موارد، در عین صرف هزینه هنگفتی از سرمایه های مالی و انسانی، برنامه ها و فعالیت های فرهنگی در این زمینه از استراتژی بلند مدت نشأت نمی گیرند بلکه تنها بر برنامه ریزی های موقت و متغیر و ناپایدار متکی هستند که خود چالش مهمی بر سر راه توسعه فرهنگ انتظار به شمار می آید.
باور مهدوى به دلیل پتانسیل قوى خود امکان ترسیم و طراحى یک استراتژى را فراهم مى سازد؛ زیرا این باور بیش از آنکه رویکرد به عقب داشته باشد، متوجه جهان آینده و آینده جهان است.
متاسفانه دخالت دولت در همه عرصه های فرهنگی و رفتارهای دینی مردم در دو دهه گذشته، آسیب هایی را متوجه بهبود روند توسعه فرهنگ انتظار نموده است که در برخی مواقع منجر به خدشه دار شدن قداست احکام الهی و نیز فرهنگ انتظار شده است.به عنوان مثال تکیه شدید بررعایت برخی ازمسائل درمیان سازمان هاونهادها ازقبیل اجرای دعای فرج و برگزاری بعضاًاجباری نمازجماعت در برخی موارد بیشتر جنبه تظاهروریاپیدا کرده است تااخلاقی که نشأت گرفته ازباورهای درونی افراد باشد. دولتی سازی همچنین موجب کاهش انگیزه مشارکت مردم در عرصه های فعال در این زمینه شده است، زیرا در صورت دخالت تام دولت در این عرصه ها خود به خود مردم از صحنه خارج شده و نهادهای دولتی جایگزین آنها می شوند. البته نکات یاد شده به معنی نفی نقش دولت در خدمت رسانی دینی و فرهنگی درجامعه اسلامی نیست؛ چنان که دولت متولی عرصه های مختلف حیات مردم است، باید برنامه ریزی و بهبودروند توسعه فرهنگ انتظاررا پذیرا باشد، یعنی باتأکیدبرراهکارهای مناسب بایدبه تقویت باورهای دینی بر اساس فرهنگ انتظار پرداخت نه تضعیف آن.
یکی دیگرازآسیب های درونی”ضعف سازو کارهای مدیریت انتظاردرعملکردسازمان ها و نهادها “حوزه توسعه فرهنگ دینی است، که منجر به موازی کاری های سازمانی ونهادی و همچنین عدم استفاده بهینه از فرصت های موجود گشته است. با توجه به عوامل ایجاد آسیب ها، متوجه می شویم که خارج از محیط مباحث نظری و ذهنی در یک محیط عملی، اغلب آسیب ها متوجه کارکرد دولت و حکومت از یک سو وسازمانها و نهادهای متولی ترویج فرهنگ انتظار، از سوی دیگر است که یافته های پژوهشی نیز بر آن تأکید دارد. حرکت شتابان نخبگان و برنامه ریزان درمقوله مهدویت به سمت تأسیس و ایجاد مراکز متعدد به موازی کاری در امور مختلف اداره این بخش انجامیده است.
کریمی که جهان پاینده دارد تواند حجتی را زنده دارد
دانلود پروژه و کارآموزی و کارافرینی