35 درصد فرار جوانان‌ بخاطر بدرفتاري‌ والدين‌ است‌

اعتماد:سلامت جامعه تاثيرپذير از سلامت خانواده ''35 درصد فرار جوانان بخاطر بدرفتاري والدين است
فرناز قلعه دار
يكي از مشكلات و تبعات رفتار نامناسب خانواده ها با فرزندان ، برانگيختن حس لجاجت و مقابله به مثل در آنها است . بچه ها وقتي به دنيا مي آيند پاك و معصوم هستند اما رفتار نادرست والدين و اطرافيان با آنها باعث مي شود كه فرزندان كم كم معصوميت و پاكي خود را از دست بدهند و به موجودي انتقامگر، سركش و ويرانگر مبدل شوند. اين ويرانگري و سركشي در درجه اول خود شخا و بعد بطور مستقيم پدر و مادر را در معرض هدف قرار مي دهد و آسيب آن بسيار جدي و جبران ناپذير است .
فرار از خانه در مورد دختران و پسران يكي از همين آسيب هاي اجتماعي است كه عامل ناراحتي هاي روحي و رواني و جسمي براي شخا، والدين ، خانواده و جامعه خواهد بود.
خانواده در چنين موقعي خود را فنا شده مي بيند، آبرو و حيثيت و غروري را كه سال ها جمع آوري كرده براحتي از دست مي دهد.
نتايج تحقيقات آسيب شناسان اجتماعي نشان مي دهد كه خانواده ها بويژه والدين در تربيت فرزندان مسووليت سنگيني بر دوش دارند بخصوص در دوران كودكي و نوجواني كه دوران بحران روحي است والدين موظفند با ايجاد محيطي آرام و به دور از تنش با تدابيري صحيح ذهنيت و اخلاقيات فرزندان خود را بسازند.
تحصيلات پدر و مادر، شغل آنها، نحوه رفتار با فرزندان ، خودداري از رفتارهاي عصبي و تندخويي هاي ناگهاني و جلوگيري از كتك زدن فرزندان همگي نقش بسزايي در تربيت فرزندان دارد.
يكي ديگر از عواملي كه باعث فرار دختران از خانه مي شود آشنايي با پسران است . پسراني كه بخاطر لذت جويي خود با دادن وعده هاي مختلف از جمله ازدواج دختران را مورد سوءاستفاده قرار مي دهند و دختراني كه در خانواده با كم محبتي ، پرخاشگري والدين و رفتارهاي نامناسب روبرو هستند به محض آشنايي با يك پسر و شنيدن حرف هاي عاشقانه و وعده و وعيدهاي خوشبختي به سادگي و سرعت فريب مي خورند و فرار از خانه را ترجيح مي دهند.
والدين بايد مراقب رفتار فرزندانشان باشند و با منطق و دليل آنها را راهنمايي كنند نه با خشونت و سختگيري عرصه را به او تنگ كنند. آمارها نشان مي دهد كه 35 درصد از دختران و پسران فراري بخاطر بد رفتاري والدين از خانه فرار مي كنند.
84 درصد دختراني كه از خانه فرار مي كنند به دليل نداشتن تجربه لازم و نشناختن دام ها و فريب هاي اجتماع در همان روزهاي اول در ورطه رسوايي و هلاك مي افتند. دختران نوجوان نياز به راهنما دارند و بدون مشاوره نمي توانند راه صحيح زندگي را پيدا كنند و همين كه از خانه قهر يا فرار كردند و گرفتار نامحرمان شدند تازه به اشتباه خود پي مي برند.
آنها مي فهمند كه نبايد به هيچ كس اعتماد كنند، قدر پدر و مادر را مي فهمند چرا كه هر قدر هم خانه بد باشد تامين كننده امنيت جسمي آنها است .
در يك تحقيق بر روي كساني كه بخاطر فرار از خانه دچار آسيب و صدمه شديد شده اند متوجه مي شويم كه بيشتر آنها توقعشان از خانواده اين است كه موضوع فرار آنها را مانند يك راز در سينه نگه دارند و اين اشتباه آنها را به رخشان نكشند. آنها مي خواهند كه والدين يك فرصت ديگر براي زندگي در ميان خانواده به آنها بدهند و با كتك زدن و بدرفتاري باعث نشوند كه اشتباه قبلي را تكرار كنند.
اما در اين ماجرا علاوه بر پدر و مادر و خانواده ، مسوولان آموزش و پرورش و معلمان هم نقش بسزايي در راهنمايي دانش آموزان دارند شايد خيلي از مسائلي را كه پدر و مادر نتوانند براي فرزندانشان به صراحت بازگو كنند معلمان و مشاوران مدرسه بتوانند براحتي به بچه ها آموزش دهند و تاؤيرش در بچه ها بيشتر باشد.
خانواده يك اجتماع كوچك است سلامت جامعه از سلامت خانواده نشات مي گيرد و پايه گذاري يك جامعه سالم از شكل گيري يك خانواده سالم و خوب آغاز مي شود.
پدر و مادرها بايد تولد فرزندان و تربيت آنها را موضوعي فراتر از يك غريزه و وظيفه بدانند و آگاه باشند كه فقط فرزند داشتن مهم نيست برنامه ريزي براي آينده و تربيت فرزندان بسيار مهمتر و شايد سخت تر باشد