مقدمه 


از آنجا که انسان جزئی از طبیعت است بطور مسلم برای هر بیماری ، طبیعت گیاه مداوای آن را عرضه کرده است. انسان هر چه به طبیعت نزدیکتر شود، سالم*تر است و بیشتر عمر می*کند. به همین دلیل انسان هرچه به طبیعت روی آورد و از نعمات آن بیشتر بهره می*برد، جهت درمان بیماری خود سریع*تر ، بهتر و مطمئن*تر درمان می*شود. باید گفت که انسان تنها با داروهای شیمیایی مداوا نمی*شود. همه عوامل طبیعی نقش درمان و دارو نهایتا نقش پیشگیری را در برابر بیماریها دارند. وجود گیاهان دارویی در طبیعت یکی از نعمتهای بزرگ الهی است. 


 

تاریخچه استفاده انسان از گیاهان دارویی 


سابقه درمان بیماریها با گیاهان دارویی به قدمت تاریخ زیست انسان بر روی کره زمین است. انسان به حکم تجربه ، علم و اندیشه جانوران بنا به مقتضیات خود در طول عمر حیات در کره زمین به کمک گیاهان دارویی خود را مداوا کرده و می*کنند. گیاهان دارویی در باغ خدا می*رویند. در دشتها ، مراتع وسیع ، جنگلها و ... پیدا می*شوند. بدست کسی کاشته نشده و به همت کسی هم آبیاری نشده است. هزاران سال است که بدین منوال در چرخه حیات بوده و طبیعت را آرایش می*دهند. 
رابطه گیاهان دارویی و بیماری 

هر خاکی و هر آب و هوایی ، بستر انواع از گیاهان دارویی است. بنابراین همه چیز در همه جا نمی*روید و حکمت خلقت در این است که هر جا بیماری هست، قطعا نوع گیاه دارویی آن نیز یافت می*شود. از طرفی همه گیاهان داویی در یک فصل خاص نمی*رویند. هنوز کسی رابطه بین شیوع بیماری در یک فصل یا یک زمان و وفور گیاهان دارویی آن فصل را جستجو نکرده است، ولی می*دانیم که بسیاری از بیماریها در فصل خاص شیوع پیدا می*کنند و بعضی از گیاهان دارویی شناخته شده و ناشناخته نیز در همان فصل به وفور یافت می*شوند.