و برای درک این فرمول طبیعی لازم است که به ضمیر ناخودآگاه خود رجوع کنیم تا به نقطه ای برسیم که به هنگام گذر از دوران کودکی به نوجوانی با دیدن جنس مخالفی قلبمان یکدفعه شروع به طپش کرده و احساس خاصی را که تا آن زمان تجربه نکرده بودیم به درون وجود ما وارد نموده است که این احساس وجود جنس مخالفی را برای ما ثابت می کند و این احساس همیشه در صدد مقابله و روبرو شدن با آن جنس مخالف است تا از وجودش خود را سیراب کند و ما را بی اختیار به سمت خود برای تشکیل مولکول جذب می کند و این یعنی ایجاد پیوند یونی در اتمهای دو جسم متفاوت از انسان که همانند جسم نیازمند تغذیه برای رشد طبیعی خود است تا بتواند مولکول تشکیل گردد و غذای طبیعی یون ، میل به ترکیب شدن با یون مخالف خود که در ایجاد هم نقش داشته اند ، می باشد و تا با هم ترکیب نگردند آرام نخواهند نشست چون میل ذاتی برای تکامل است ولی ما والدین به این یون ایجاد شده در اتم موجود فرزندمان را که نیازمند پیوستن هستند اهمیتی نمی دهیم وبا ایجاد حصارهایی که از آداب و رفتارهای انسانی پیشینیان بنا شده مانع ترکیب شدن آنها می گردیم و با اتمی که دارای بار مستقل ایجاد شده می باشد به انتخاب خود می خواهیم پیوند را تشکیل بدهیم و دوست داریم که این پیوند به ترکیب منجر شود ولی این امر ممکن نیست چون نیازمند هماهنگی برای پرداختن و ساختن اتم از نو برای ترکیب است که خود زمان زیادی را می طلبد ولی اگر بعد از ایجاد پیوند یونی در آن هنگام شرایط را مهیای ترکیب آنها بکنیم می توانیم مطمئن باشیم که نتیجهٔ ترکیب قطعاً مولکول خواهد بود و آنها وقتی باهم ترکیب می گردند که در کنارهم و باهم باشند و برای اینکار لازم است که آن دو را با همدیگر برطبق رسوم جاری برای هم نامزد کنیم تا یونها بتوانند با هم ترکیب شوند و مطمئن باشیم که یون واحد می تواند هر دو اتم جسم را هدایت کند و فقط کافیست که شرایط را بعد از تشخیص ایجاد یون در فرزندمان ، فراهم کنیم و این زمان برای والدین قابل ملموس می باشد و فقط نیاز به کمی توجه و پرسش برای مشخص شدن جفتش را دارد، چون وقتی آثار بلوغ جنسی را در ظاهر آنان می بینیم باید بفهمیم که نوجوان ما جفت خود را یافته است و باید او را به جفتش رساند و اگر اینگونه شد قطعاً مولکول ایجاد خواهد شد در غیر اینصورت اگر تشکیل خانواده بر اساس انتخاب و یا انتصاب از سوی اطرافیان زوجین باشد قطعاً نتیجهٔ آن پیوند خوردن اتم آنها با یکدیگر خواهد بود و نه ایجاد پیوند یونی و این گونه پیوندها به ترکیب شدن آنها منجر نخواهد شد بلکه بدون تشکیل مولکول بر اساس عادت که برای انسان اکتسابی است در کنار هم بدون حس پویایی خواهند زیست و آمدن و رفتنشان بی علت خواهد بود و فقط آثار تکاثر از آنها برجای خواهد ماند که با گذر زمان از بین رفتنی است ، ولی اگر اجازه بدهیم که فرزندان ما بر اساس قانون طبیعت و فارغ از ملاحظهٔ وضعیت نژادی ، جسمی ، فرهنگی و مادی ، جفت یابی کنند قطعاً آنها زندگی خوش و خرم و پایدارو پویایی خواهندداشت و این وظیفهٔ والدین است که شرایط لازم را برای ترکیب شدن اتمها با یکدیگر مهیا نمایند ، چون انرژی هسته ای حق مسلم آنان است .

سروش خورشیدی