زندگی نامه ی امام علی (ع)

آیین ملائکه و دوستی علی علیه السلام

رسول خدا صلی الله علیه و آله در تبیین پاره ای از فضائل علی علیه السلام می فرماید: علی از من و من از علی هستم، هر کس علی را دوست بدارد و ولایت او را بپذیرد مرا دوست داشته و ولایت مرا پذیرفته است، دوستی علی نعمت است و پیروی از او فضیلت است، دوستی علی را ملائکه آیین خویش قرارداده اند و جنیان صالح و درست کردار را دوستی علی فرا گرفته است .
پس از من هیچ کس بر روی زمین راه نمی رود مگر آنکه علی از او با کرامت تر، عزیزتر، و پرافتخارتر و شیوه و منش او کریمانه تر است علی هیچگاه تندخو و شتابزده و عجول و اهل تباهی و فساد و عناد و دشمنی با حق نیست .
زمین او را به دوش می کشد و گرامی و عزیز می دارد؛ پس از من از شکم هیچ زنی با کرامت تر از علی بیرون نیامده است. و هرجا فرو می آید با برکت و نیکبختی است. خداوند حکمت را بر او نازل کرده و جامه فهم بر اندامش پوشانده است، ملائکه با او همنشین می شوند ولی آنها را نمی بینند .
اگر به کسی پس از من وحی می شد به او وحی می شد، خداوند به واسطه او محافل را زینت و لشگرها را کرامت و شهرها را با آبادانی و لشگریان را عزّت بخشید. علی همانند بیت الله الحرام ) کعبه) است که زیارت می شود، ولی زیارت نمی کند. علی همانند ماه است که چون طلوع کند تاریکی را روشنایی می بخشد .
علی همانند خورشید است که چون طلوع کند دنیا را روشنایی بخشد. خداوند او را در کتابش (قرآن) وصف کرده و او را با آیه هایش ستایش فرموده است و خداوند در کتابش نشانه های او را بیان کرده است علی زندگانی اش با کرامت و بزرگواری و مرگش با شهادت است .