نهضت امام خمینی

آري! پيش از حسين (ع)، اسلام را به مسلخ برده بودند. چيزي نمانده بود که همه رنج‌ها و زحمات رسول‌خدا و يارانش بر باد رود. پيامبر آمده بود تا کمر ظلم را بشکند، اما با گذشت زمان و جفاي مدعيان، اسلامي بر جاي آئين پيامبر نشست که با ظلم هم آغوش بود.
دين تازه‌اي به مردم معرفي مي‌شد؛ ديني که با همه چیز قابل جمع بود. اينجاست که نفس قيام موضوعيت پيدا مي‌کند و حسين (ع) قيام مي کند تا اين تعريف خود ساخته از دين را بشکند؛ تا فرياد برآورد که آنچه را که شما اسلام مي‌خوانيد هرگز به رسميت نمي‌شناسيم. در مواجهه با دين وارونه، فرياد اعتراض، صرف نظر از آنکه به نتيجه‌آي منجر گردد، خود به يک هدف تبديل مي‌شود؛ بر آوردن فرياد همان و به نتيجه رسيدن همان.
برپايي حکومت اسلامي هر چند مطلوب بود؛ اما براي امام حسين (ع) هدف اصلي بود هدف اصلي قيام آن بود که امام با اعتراض خود پرچم ديگري را مقابل پرچم يزيد برافرازد تا نگذارد يزيديان، اسلام را به نام خود و به نفع خود مصادره نمايند. امام حسين (ع) اسلام را از تعريفي وارونه آن گونه که با هر فسادي سازگار باشد رهايي بخشيد.
هم انگيزه و هم نتيجه مهم قيام امام حسين (ع) حفظ اصالت اسلام و جدا نمودن حساب اسلام اصيل از اسلام‌هاي دروغين بود. جملات امام خميني (ره) با همه بي‌پيرايگي، راهگشاترين تحليل از قيام را بيان مي‌کنند: «خطري که معاويه و يزيد براي اسلام داشتند اين نبود که غصب خلافت کردند... اينها خطري که داشتند اين بود که اسلام را به صورت سلطنت مي‌خواستند دربياورند. مي‌خواستند معنويت را به صورت طاغوت در آورند. به اسم اينکه ما خليفه رسول‌الله هستيم، اسلام را منقلب کنند به يک رژيم طاغوتي؛ اين مهم بود. آن قدري که اين دو نفر ضرر مي‌خواستند به اسلام بزنند يا زدند، جلوتري‌ها آن طور نزدند. اينها اصل اسلام را وارونه مي‌خواستند بکنند. سلطنت بود، شرب خمر بود، قمار بود در مجالسشان؛ ‌خليفه رسول الله و رد مجلس شرب خمر و رد مجلس قمار؟ و باز (همين) خليفه رسول‌الله نماز هم مي‌رود و در جماعت مي‌خواند! اين خطر از براي اسلام خطر بزرگ بود. اين خطر را سيدالشهداء رفع کرد». (صحيفه امام، جلد 8، صفحه 9)