پاسخ به:نهضت امام خمینی4
سه شنبه 27 تیر 1391 7:35 PM
به نظر چنين مي‌رسد که اين دسته، اين را که فقه به فرمان عرفان گردن نهد محال مي‌دانند و اين را که بتوان از عملي عارفانه، تبيني فقيهانه ارائه داد ميسر نمي‌دانند؛ اما آيا واقعا در نگاه امام خميني (ره) که هم فقيه بود و همر مراتب عرفان نظري و عملي را طي کرده بود، رابطه فقه و عرفان چنين است؟
ناتواني در بيين فقهي قيام عاشورا، فقيهان را نيز شامل مي‌شده است. فقيه فرزانه صاحب «جواهرالکلام» آيت‌الله شيخ محمد حسن نجفي در ضمن بحث از احکام «مهادنه» يعني صلح، آن را به هنگام به خطر افتادن نفس واجب مي‌شمارد» دسته که براي اثبات جواز صلح و نه وجوب آن به اقدام سيدالشهداء استدلال مي‌کنند، قيام آن حضرت را از اسرار الهي مي‌شمارد که دستيابي به چرايي آن را دور از دسترس مي‌داند و نيز اينکه بنابر علم غيبت، امام مي‌دانسته است که دشمنان در هر حال بر قتل او مصمم هستند.
«آنچه از امام حسين (ع) واقع شد علاوه بر اينکه از اسرار الهي و مندرج در علم مخزون خداوند است؛ ممکن است ناشي از آن باشد که اقدام به قيام تنها راه موجود بوده است، به واسطه علم امام به اينکه دشمنان در هر حال تصميم بر قتل او گرفته‌اند؛ همچنان که از ظاهر افعال و احوال و کفر و دشمين آنان پيدا بود» (جواهرالکلام، جلد 21، صفحه 295)
سلام
