ناگفته هایی از یک «یک جنگ اتمی بدون وقوع جنگ»

 در بحران چرنویل تنها یک راکتور دچار مشکل شده بود،‌ و این راکتور سریعاً ذوب گشته بود. بعد از خنک شدن، 100 هزار کارگر پوششی بتنی بر روی راکتور قرار داده بودند. در فوکوشیما بیش از 4400 تن سوخت هسته‌ای موجود بود.

 به نقل از فردا، مطلبی که می خوانید نوشته پرفسور میشل چوسوودووسکی  در وبسایت«گلوبال ریسرچ» است که به بیان ناگفته هایی از بحران اتمی ژاپن پس از یونامی ویرانگر در این کشور می پردازد.بحرانی که دولت ژاپن با پنهانکاری آن را در ظاهر مدیریت کرد و هنوز اطلاعات دقیقی از تبعات آن منتشر نمی کند.

جهان بر آستانه‌ی خطر ایستاده است. فاجعه‌ی فوکوشیما در ژاپن جهان را به سطح خطرناکی از رادیواکتیو نزدیک کرده است. بحران ژاپن را می‌تواند «یک جنگ اتمی بدون وقوع جنگ» توصیف کرد.

همان‌طور که هاروکی موراکامیِ نویسنده می‌گوید:«این مرتبه بمبی بر سر ما نیانداخته‌اند... خودمان صحنه را چیده‌ایم، با دست‌های خودمان جرم را انجام داده‌ایم، سرزمین خودمان را ویران ساخته‌ایم، زندگی‌های مردم خود را گرفته‌ایم.»

تابش هسته‌ای – که زندگی بر سیاره‌ی خاکی را تهدید می‌کند – دربرابر دیگر موضوعات مهم برای جامعه‌ی بشری، نتوانسته به صفحات اصلی رسانه‌ها راه یابد، یا درحقیقت برابر رسانه‌ای مواردی مثل شایعات یا سِلِبرتری‌های هالیوود قرار نمی‌گیرد.

هنوز نمی‌توان چهارچوب‌های کلی بحران راکتور هسته‌ای دییاچی در فوکوشیما را سنجید، هرچند این اتفاق از انفجار هسته‌ای چرنوویل در اکراین سال 1986 اهمیت بسیار بیشتری دارد، انفجاری که درنهایت منجر به مرگ بیش از یک میلیون انسان شد (تاکنون فقط 985 هزار نفر از بیماری سرطان درگذشته‌اند.)

علاوه‌براین، هرچند بیشتر چشمان در ژاپن و جهان مراقب فاجعه در نیروگاه دییاچی در فوکوشیما بود، اما فاجعه‌ای گسترده‌تر در تی‌ای‌پی‌سی‌او (نیروگاه الکترونیک توکیا) روی داد. همراه بحران اتمی ژاپن، عکس‌العمل‌های ضعیف در سطوح دولتی در این کشور، امریکا و اروپای غربی را شاهد بودیم.

بااین‌حال واقعیت‌ها هولناک است. فوکوشیما  مقدار نامعلوی پولوتونیوم در محیط‌زیست رها کرده است. به‌گفته‌ی دکتر هلن کلادیکوت: «اگر یک میلیونیوم یک گرم پولوتنوم وارد بدن کسی شود، به سرطان دچار خواهد شد.»

نتایج یک نظرسنجی منتشر شده در سال 2011 میلادی مشخص کرد بیش از 80 درصد مردم ژاپن اعتمادی به اخبار دولت در زمینه‌ی امور هسته‌ای ندارند.

تاثیرها بر ژاپن

دولت ژاپن رسماً اعلام کرد: «شدت بحران هسته‌ای چندین برابر بحران هسته‌ای چرنویل در سال 1986 است.» هرچند این تنها پوششی درباره‌ی واقعیت سطح تشعشع رادیواکتیو این بحران بود: در بحران چرنویل تنها یک راکتور دچار مشکل شده بود،‌ و این راکتور سریعاً ذوب گشته بود. بعد از خنک شدن، 100 هزار کارگر پوششی بتنی بر روی راکتور قرار داده بودند. در فوکوشیما بیش از 4400 تن سوخت هسته‌ای موجود بود، که چرنویل دربرابرش تنها نقطه‌ای کوچک خواهد بود.

آلودگی در سطح جهان

آب شدیداً آلوده به رادیواکتیو در اقیانوس آرام رها شده است و بتدریج آلودگی را به‌سطح جهان منتقل خواهد ساخت. رادیواکتیو وارد زنجیره‌ی غذایی ژاپنی‌ها شده و با باران بر فراز کالیفرنیا پائین می‌ریزد. دکتر هلن کلادیکوت می‌گوید: «ذرات معلق رادیواکتیو در سطح دریا و هوا آزاد شده‌اند، هرکدام به‌نحوی وارد زنجیره‌ی غذایی می‌شوند. مثلاً خزه‌ها و جلبک‌ها، سخت‌پوستان، ماهی‌های کوچک، بعد ماهی‌های بزرگ‌تر و عاقبت انسان‌ها. یا خاک، علف، گوشت گاو و شیر، عاقبت انسان‌ها. این ذرات در بدن به بخش‌های حیاتی مانند تیرویید، کبد، استخوان‌ها و یا مغز منتقل می‌شوند، سپس سلول‌های کوچک اطراف خود را بیمار کرده و عاقبت منجر به خلق سرطان در بدن می‌شوند.»

از سواحل شرقی امریکا تا شمال افریقا هم‌اکنون آلوده به ذرات رادیواکتیو شده است، ولی گزارش‌های خبری چنین چیزی را پوشش نمی‌دهند، خبرگزاری‌هایی مهم مانند رویترز یا آسوشیوتید پرس می‌نویسند: «مواد رادیواکتیو در حجم کم به کالیفرنیا رسیده‌اند اما تهدیدی برای جان آدمی نخواهند بود.»رئیس کمیسیون امور هسته‌ای امریکا در گزارش خود در 17 مارچ به کاخ سفید می‌نویسد:‌ »متخصصین ما هیچ‌گونه نگرانی در مورد سطح تابش هسته‌ای که در ایالات متحده‌ی امریکا یا در مناطق نفوذ امریکا، منجر به آسیب به بدن انسان شوند، نیافته‌اند.»

فاجعه‌ی سلامتی انسان، تاثیرگذاری‌های اقتصادی

با وجود شیوع بحران در ژاپن، گسترش رادیواکتیو در آب، زمین‌های کشاورزی و زنجیره‌ی غذایی، مقامات رسمی ژاپن چنین بحرانی را رسماً تایید نکرده یا حتی وجود آن را قبول نکرده‌اند.ژاپن پیش‌از‌این کاملاً ویران شده است. زمین‌ها و آب این سرزمین آلوده به رادیواکتیو بوده. بخشی از این سرزمین قابلیت سکونت انسان را ندارد. سطوح بالای تابش رادیواکتیو در بخش اصلی توکیو دیده شده‌اند، جایی‌که در سال 2010، 39 میلیون نفر در آن زندگی می‌کردند (این رقم اکنون بیشتر شده است و این رقم، از جمعیت ایالت کالیفرنیا بیشتر است.)

هرچند رسانه‌های تجاری تاثیر این فجایع بر آینده‌ی ژاپن را بررسی می‌کردند، تحلیل گسترده‌تر این فاجعه تبدیل به یک «تابوی علمی» شده است (یعنی تاثیر تابش‌ها بر کشاورزی، ساخت تجهیزات و دستگاه‌ها، ساختمان‌سازی، جاده‌ها و غیره.) در گزارش منتشر شده در ژانویه‌ی 2012 نشان داده شد رادیواکتیو در مواد مورد استفاده در ساختمان‌سازی و جاده‌ها در ژاپن گسترده مشاهده شده‌اند.