مقالات امور دام و آبزیان

در اين تحقيق، جهت بررسي تنوع ژنتيكي نمونه هاي خون از محل پراكنش شش توده بز ايران جمع آوري شد كه شامل: بز مرخز، بز كركي راييني، بز كركي جنوب خراسان، بز سياه لري، بز نجدي و بز تالي مي باشد. استخراج DNA با روش بهينه يافته Salting- Out انجام گرفت. 16 آغازگر جهت يافتن چند شكلي، بررسي شد و از بين آنها تعداد 10 آغازگر كه باندهاي قوي و چند شكل را در بين افراد نشان مي دادند، انتخاب شدند. تكثير DNA ژنومي با تعداد 20 فرد از هر توده از طريق واكنش زنجيره اي پليمراز (PCR) صورت گرفت. طول قطعات تكثير يافته در آغازگرهاي مختلف بين 220 تا 2310 جفت باز تغيير مي كرد. درصد چند شكلي 0.539 برآورد گرديد. بر اساس باندهاي چند شكل، بيشترين فاصله ژنتيكي بين توده هاي سياه لري و كركي جنوب خراسان بوده كه معادل 0.227 محاسبه شد. همچنين كمترين فاصله ژنتيكي بين توده هاي تالي و كركي رائيني بود كه معادل 0.081 محاسبه گرديد. درخت فيلوژني ترسيم شده بر اساس روش Neighbor- Joining توده هاي بز مورد مطالعه را در دو گروه قرار داد: گروه اول شامل توده هاي كركي راييني، تالي، كركي جنوب خراسان و نجدي بوده و گروه دوم شامل توده هاي مرخز و سياه لري بود.

 نسخه قابل چاپ