مقالات امور دام و آبزیان

يکي از مشکلاتي که غالبا در آزمايشگاه بافت شناسي با آن دست به گريبان هستيم تهيه نمونه هاي بافتي طيور است که بر خلاف نمونه هاي ساير حيوانات، اگرچه با همان روش معمول تهيه مي شود ولي غالبا حاوي آرتيفکت هاي فراوان شده و ناچارا مجبور به چندين بار تکرار آن شده و نهايتا نيز نتيجه مطلوب حاصل نمي شود. با توجه به نوع آرتيفکت ها به نظر مي رسد که مشکل اصلي پايدار نشدن کامل نمونه ها است. لذا به منظور اصلاح روش تهيه مقاطع بافت شناسي طيور، از بافتهاي كليه، ريه، پوست، پيش معده، مري، دوازدهم، تهي روده، سكوم، طحال و بورس فابريسيوس طيور بومي بالغ سالم بلافاصله پس از كشتار نمونه گيري به عمل آمد. نمونه ها در بافر فرمالين با درصدهاي 5، 7.5، 10 و 15 درصد قرار داده شدند. پس از پايداري، تمامي مراحل تهيه مقاطع معمول بافت شناسي به طور يكنواخت براي همه نمونه ها انجام پذيرفته و مقاطع 6 ميكرومتري با هماتوكسيلين- ائوزين رنگ آميزي و با ميكروسكوپ نوري مورد مطالعه قرار گرفتند. براي حصول اطمينان از نتايج بدست آمده نمونه برداري و آزمايشات مجددا در نمونه هاي جديد و با همان شرايط قبلي و از همان اندامها تكرار گرديد. نتايج بدست آمده نشان داد كه بهترين درصد پايدار کنندگي بجز در بافت ريه براي بقيه بافتهاي مورد آزمايش بافر فرمالين 15% بود و تنها بافت ريه با فرمالين 7.5-10 درصد بهترين نتيجه را داد.

 نسخه قابل چاپ