مقالات امور دام و آبزیان

در اين آزمايش تعداد 64 راس گوسفند نر عربي 5- 4 ماهه با ميانگين وزني 42/3± 22/23 در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 4 تيمار و 4 بلوك (هر بلوك 4 راس گوسفند) به مدت 90 روز پروار گرديدند. بخش علوفه اي جيره در گروه هاي مختلف آزمايشي يكسان بوده و در بخش كنسانتره اي جيره در گروه هاي آزمايشي به نسبت هاي 0، 15، 30 و 45 درصد از غلاف كهور استفاده گرديد. هر 15 روز يكبار بره ها توزين و وزن غذاي مصرفي روزانه ثبت مي گرديد. پس از پايان دوره پرواربندي، وزن بره ها تعيين و سپس كشتار و تجزيه لاشه انجام گرديد و راندمان لاشه و درصد گوشت، چربي و استخوان به لاشه سرد تعيين گرديد. پروتئين خام، الياف خام غلاف كهور به ترتيب 07/13، 47/22 درصد بود. وزن اوليه، وزن نهايي، افزايش وزن كل دوره، ميانگين ماده خشك مصرفي دوره و راندمان غذايي بين گروه هاي آزمايشي اختلاف معني داري مشاهده نگرديد (05/0>p). افزايش وزن بره ها در طي دوره پروار در گروه هاي آزمايشي به ترتيب 99/15، 29/16، 15/16 و 86/16 كيلوگرم و ضريب تبديل غذايي به ترتيب 25/6، 56/6، 73/6 و 31/6 به دست آمد. همچنين وزن زنده موقع كشتار، وزن لاشه گرم و سرد، راندمان لاشه، درصد گوشت لاشه، درصد چربي و درصد استخوان لاشه بين تيمار شاهد و ساير گروه هاي آزمايشي تفاوت معني داري مشاهده نگرديد (05/0>p). نتايج به دست آمده از وزن لاشه گرم بره ها در گروه هاي آزمايشي به ترتيب 68/19، 41/19، 79/18 و 88/18 كيلوگرم و لاشه سرد به ترتيب 05/19، 08/19، 25/18 و 43/18 كيلوگرم و نيز راندمان لاشه به ترتيب 98/48، 60/46، 79/46 و 45/46 درصد بود. به طور كلي نتايج به دست آمده از اين آزمايش نشان مي دهد كه تا 45 درصد از كنسانتره را مي توان از غلاف كهور استفاده نمود بدون اينكه در افزايش وزن و روند رشد گوسفند پرواري كاهش معني داري مشاهده گردد.

 نسخه قابل چاپ