بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي اثرات شوري بر برخي صفات مورفوفيزيولوژيک گندم، تحقيقي با چهار رقم (کارچيا، شعله، سرخ تخم و روشن) و يک لاين (22-66-1) گندم به صورت آزمايش فاکتوريل در قالب طرح کاملا تصادفي با سه تکرار در چهار سطح شوري (0، 60، 120 و 180 ميلي مول سديم کلرايد) انجام گرفت. در طول آزمايش سطح برگ فعال گياهان در چهار مرحله اندازه گيري شد در مرحله بوتينگ محتواي کلروفيل نسبي برگهاي چهار سن مختلف به روش SPAD meter تعيين و در مرحله گرده افشاني نمونه برداري از برگها جهت اندازه گيري ميزان يون هاي سديم و پتاسيم صورت گرفت. در پايان مرحله رسيدگي طول ساقه و ماده خشک گياهان نيز مورد ارزيابي قرار گرفت. نتايج نشان داد که افزايش سطح شوري بدون توجه به نوع رقم باعث کاهش سطح برگ فعال گياهي، ماده خشک کل و طول ساقه گياهان گرديد. تنش شوري همچنين افزايش محتواي کلروفيل نسبي قرائت شده توسط دستگاه را در پي داشت. ميزان سديم برگها نيز با افزايش سطح شوري افزايش و به تبع آن يون پتاسيم برگها کاهش يافت. با افزايش سن برگ، ميزان سديم افزايش و يون پتاسيم کاهش يافت. از محل گره ساقه گياهان دفع نمک مشاهده شد که در لاين 22-66-1 بصورت لکه هاي پراکنده در سطح برگ بود.