بانک مقالات زراعت و باغبانی

شوري از عمده ترين موانع توليد غلات است. به منظور ارزيابي تاثير شوري بر صفات گياهچه هاي حاصل از گياهاني كه در شرايط شور رشد كرده بودند‏، آزمايشي با چهار رقم گندم متحمل به شوري تحت تاثير چهار تيمار (0،60،120 و 180 ميلي مولار نمك سديم كلرايد) با سه تكرار اجرا گرديد. بذور حاصل از اين گياهان جمع آوري و تحت آزمون جوانه زني با آب مقطر قرار گرفتند. آزمايش بصورت فاکتوريل در قالب طرح کاملا تصادفي با سه تکرار اجرا شد و درصد جوانه زني، بنيه بذور (ويگور)، طول ريشه چه (RL) و ساقه چه (ShL)، وزن ريشه چه (RW) و ساقه چه (ShW) اندازه گيري شد. نتايج نشان داد كه شرايط شوري حاكم بر گياهان مادري، تاثير معني داري بر صفات بنيه بذور، طول ريشه چه، نسبت طول ريشه چه به طول ساقه چه(R:Sh) ، وزن ريشه چه، وزن ساقه چه و بيوماس كل (bio) ارقام داشته است ولي اين اجزاء به طور يكسان تحت تاثير تنش شوري قرار نگرفتند. طول ريشه چه، وزن ريشه چه و ساقه چه و بيوماس ارقام در تيمارهاي شوري افزايش يافت که به واسطه جذب آب در اثر کاهش پتانسيل اسمزي بذور است. طول ريشه چه و درصد جوانه زني کمترين تفاوت را بين ارقام در سطوح مختلف شوري داشت که نشان دهنده حساسيت کم اين صفات به تنش شوري است هر چند اين تغييرات مشابه نبود که به دليل تفاوتهاي ژنتيکي ارقام است.