بانک مقالات زراعت و باغبانی

نخود يکي از قديمي ترين حبوبات مهم کشت شده در مناطق حاشيه اي و مناطق خشک و نيمه خشک به شمار مي آيد. جوانه زني و استقرار گياهچه نخود به عنوان يکي از محصولات زراعي مناطق خشک و نيمه خشک براي تعيين تراکم نهايي بوته در واحد سطح داراي اهميت ويژه اي است. هدف از اين پژوهش بررسي اثر چهار سطح تنش خشکي و يک تيمار شاهد بدون تنش (شامل: صفر، 4- ، 8- ، 12- ، 16- بار) بر جوانه زني 12 ژنوتيپ نخود، با استفاده از پلي اتيلن گلايکول بود. آزمايش به صورت فاکتوريل در قالب طرح کاملا تصادفي با 3 تکرار در شرايط کنترل شده، درون انکوباتور آزمايشگاه فيزيولوژي دانشگاه فردوسي در سال 1384 انجام شد. در تمام سطوح خشکي صفات رشدي شامل سرعت و درصد جوانه زني، طول و وزن خشک ريشه چه و ساقه چه و نسبت آنها و در نهايت ميزان مصرف ذخيره غذايي لپه ها، کاهش يافت و روند نزولي در آنها مشاهده شد. با توجه به تنوع صفات در پتانسيل هاي 4- و 8- بار، مي توان گفت که اين بازه، بهترين محدوده براي تعيين ميزان تحمل ژنوتيپ هاي نخود به تنش خشکي بود و در تنش هاي شديد خشکي اکثر ژنوتيپ ها قادر به توليد ريشه چه و ساقه چه نبودند. به طور کلي ژنوتيپ هاي جم، کرج 31-60-12، ILC482 و MCC101 به شرايط خشکي پاسخ مطلوبتري دادند. با تکرار اين آزمايش در مراحل ديگر رشد در شرايط مزرعه با اطمينان بيشتري مي توان کشت اين ارقام را در مناطق تحت تنش توصيه کرد.