بانک مقالات زراعت و باغبانی

اين آزمايش در سال 1386 در مزرعه تحقيقاتي ايستگاه تحقيقات شهرستان شيروان انجام شد. آزمايش به صورت کرت هاي خرد شده در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي در سه تکرار انجام گرفت. تيمارهاي کرت اصلي شامل عدم کوددهي (A₁)، 100 درصد کود شيميايي (A₂)، 100 درصد کود دامي (A₃)، و 50 درصد کود دامي + 50 درصد کود شيميايي (A₄) و تيمارهاي کرت فرعي شامل نسبت هاي کاشت: کشت خالص ارزن (B₁)، 75 درصد ارزن + 25 درصد لوبيا (B₂)، 50 درصد ارزن + 50 درصد لوبيا (B₃)، 25 درصد ارزن + 75 درصد لوبيا (B₄) و کشت خالص لوبيا (B₅) بودند. عملکرد علوفه خشک، عملکرد دانه، وزن هزار دانه، شاخص برداشت، نسبت برابري زمين (LER)، جذب نور فعال فتوسنتزي (PAR) در دو مرحله (62 و 72 روز بعد از کاشت) و درصد رطوبت وزني و دماي خاک در دو مرحله (92 و 72 روز بعد از کاشت) براي هر دو گونه محاسبه شد. نتايج نشان داد که مقادير مختلف کودهاي دامي و شيميايي اثر معني داري بر عملکرد علوفه خشک و دانه دو گياه ارزن و لوبيا دارند (P<0.05). ولي تاثير آن بر وزن هزار دانه هر دو گونه معني دار نبود. کشت مخلوط اثر معني داري بر عملکرد علوفه خشک، عملکرد دانه، شاخص برداشت و وزن هزار دانه دو گونه داشت. ميزان LER در اغلب تيمارهاي مخلوط بزرگتر از يک بود که نشان دهنده برتري کشت مخلوط در مقايسه با کشت خالص است. همچنين، کشت هاي مخلوط نسبت به تک کشتي داراي بالاترين ميزان جذب تشعشع فعال فتوسنتزي (PAR) بودند. کمترين ميزان دما و کمترين مقدار محتوي رطوبت خاک از الگوهاي مختلف کشت مخلوط حاصل شد. علاوه بر اين بالاترين ميزان محتوي رطوبت خاک و کمترين ميزان دماي اندازه گيري شده نيز از تيمار کودي 100% کود دامي به دست آمد.