بانک مقالات زراعت و باغبانی

به ‌منظور ارزيابي خصوصيات فنولوژيک، مورفولوژيک، اجزاي عملكرد و عملكرد ژنوتيپ ‌هاي نخود متحمل به سرما در كشت پاييزه و در شرايط آبياري تكميلي، آزمايشي در سال زراعي 86-1385 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد انجام گرفت. در اين مطالعه، 9 ژنوتيپ نخود متحمل به سرما به‌ همراه رقم كرج 31-60-12 به ‌عنوان شاهد (رقم نخود رايج در كشور)، در ابتداي آبان ‌ماه در قالب طرح آماري بلوک ‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار و با انجام سه نوبت آبياري (بلافاصله پس از كاشت، 20 روز پس از آبياري اول و در زمان گل‌ دهي)، مورد بررسي قرار گرفتند. بر اساس نتايج در حالي‌ كه شاهد آزمايش در همان مرحله گياهچه ‌اي بر اثر سرما كاملا از بين رفت، تفاوت ميان ژنوتيپ ‌هاي متحمل به سرما از نظر خصوصيات اندازه ‌گيري ‌شده شامل طول دوره رويشي، ارتفاع بوته، تعداد و طول شاخه ‌ها در بوته، اجزاي عملكرد (تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و وزن 100 دانه) و همچنين عملكرد دانه و عملكرد بيولوژيک، معني ‌دار بود (p£0.05). همبستگي بين عملكرد دانه با طول دوره سبزشدن تا گل ‌دهي (r=0.71**) و گل ‌دهي تا رسيدگي (r=0.68**)، مثبت و معني ‌دار بود. ژنوتيپ MCC291 با 231 گرم در مترمربع، بالاترين عملكرد دانه را داشت و نمونه ‌هاي MCC349 و MCC207 به ‌ترتيب با 229 و 217 گرم در مترمربع، در رتبه ‌هاي بعدي قرار گرفتند. با توجه به ميانگين عملكرد نخود در كشور (410 كيلوگرم در هكتار)، به ‌نظر مي ‌رسد بيشتر نمونه ‌هاي ارزيابي شده در اين آزمايش، از عملكردهاي مناسبي در شرايط كاشت پاييزه برخوردار باشند.

 نسخه قابل چاپ