بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي اثر سطوح مختلف نيتروژن و نسبت اختلاط بر عملکرد دانه و بعضي صفات مورفولوژيک ذرت و آفتابگردان در کشت مخلوط در شرايط آب و هوايي خوزستان آزمايشي بصورت کرت هاي خرد شده، در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تکرار در مزرعه آموزشي و تحقيقاتي دانشگاه آزاد اسلامي واحد شوشتر (خوزستان) در سال زراعي 1384 به مرحله اجرا درآمد. تيمارهاي آزمايشي شامل مقادير مختلف عنصر نيتروژن (50، 100 و 150 کيلوگرم نيتروژن خالص در هکتار) به عنوان کرت ‌هاي اصلي و نسبت ‌هاي مخلوط ذرت و آفتابگردان (كشت 100 درصد خالص ذرت، كشت 75 درصد ذرت و 25 درصد آفتابگردان، كشت 50 درصد ذرت و 50 درصد آفتابگردان، كشت 25 درصد ذرت و 75 درصد آفتابگردان، و كشت 100 درصد آفتابگردان) به عنوان کرت ‌هاي فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج اين آزمايش نشان داد كه کمترين و بيشترين عملکرد دانه ذرت به ميزان (980 و 1225 گرم در مترمربع)، و براي آفتابگردان به مقدار (346 و 387 گرم در مترمربع) به ترتيب در سطوح کودي 50 و 150 کيلوگرم نيتروژن در هکتار اختصاص داشت. در صورتيكه در نسبت‌ هاي اختلاطي بيشترين و کمترين مقدار عملکرد دانه ذرت به ترتيب به کشت خالص آن (1265 گرم در مترمربع) و نسبت ذرت - آفتابگردان 25:75 (957 گرم در مترمربع) بدست آمد. اين موضوع در رابطه با آفتابگردان هم صادق بود و موجب کاهش عملکرد دانه در نسبت 75:25 شد. کاهش سهم آفتابگردان در نسبت اختلاط، افزايش درصد روغن را به همراه داشت. همچنين افزايش ميزان کود نيتروژن موجب افزايش نسبت برابري زمين (LER) شد. بگونه ‌اي كه ميانگين بيشترين و کمترين نسبت برابري زمين بر اساس عملکرد دانه به ترتيب در نسبت‌ هاي اختلاط 25 درصد ذرت و 75 درصد آفتابگردان، و نسبت 50:50 به ميزان 1.70 و 1.40 و در سطح كودي 150 كيلوگرم نيتروژن در هكتار بود.

 نسخه قابل چاپ