بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي تاثير تنش شوري بر خصوصيات جوانه زني بذور گياه خرفه، آزمايشي در قالب طرح کاملا تصادفي با شش سطح شوري (0، 7، 14، 21، 28 و 35 دسي زيمنس بر متر) با استفاده از کلريد سديم و پنج تکرار انجام گرفت. شاخص هاي درصد و سرعت جوانه زني، متوسط زمان جوانه زني، طول ريشه چه و ساقه چه اندازه گيري و نسبت طول ريشه چه به ساقه چه، وزن تر و خشک گياهچه و شاخص بنيه گياهچه محاسبه شدند. نتايج حاصل نشان داد درصد جوانه زني تا سطح شوري 28 دسي زيمنس بر متر تفاوت معني داري با شاهد (آب مقطر) نداشت ولي در سطح شوري 35 دسي زيمنس بر متر به 19 درصد کاهش يافت. سرعت جوانه زني با افزايش تنش شوري تا سطح 14 دسي زيمنس بر متر تفاوت معني داري نيافت، ليکن در سطوح بالاتر شوري اختلاف معني داري نسبت به شاهد مشاهده شد. متوسط زمان جوانه زني نيز تا سطح شوري 21 دسي زيمنس بر متر تفاوت معني داري با شاهد نداشت اما در غلظت هاي بالاتر شوري، متوسط زمان جوانه زني افزايش معني داري يافت. طول ريشه چه و ساقه چه، همچنين وزن تر و خشک گياهچه و شاخص بنيه گياهچه با افزايش سطوح شوري کاهش معني داري نشان دادند. نسبت طول ريشه چه به ساقه چه با افزايش شوري کاهش معني ‌داري يافت ولي در بين سطوح شوري تفاوت معني داري مشاهده نشد. از نتايج فوق استنباط مي شود که گياه خرفه تحمل نسبتا مطلوبي به سطوح بالاي شوري در مرحله جوانه زني داشته و به نظر مي رسد بتوان با اعمال مديريت مناسب در مزرعه، استقرار اين گياه را در شرايط وجود آب و خاک شور تضمين نمود.

 نسخه قابل چاپ