بانک مقالات زراعت و باغبانی

ماريتيغال (Silybum marianum) از جمله گياهان دارويي با خواص درماني فراوان مي باشد. در اين راستا به منظور بررسي تاثير كودهاي دامي و شيميايي بر عملکرد و اجزاي عملکرد گياه ماريتيغال، آزمايشي در سال زراعي 87-1386 در مزرعه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي با سه تكرار و چهار تيمار اجرا گرديد. تيمارهاي آزمايش شامل شاهد (بدون استفاده از کود)، مخلوط کود شيمياييNPK  به ترتيب به ميزان 50، 50 و 100 کيلوگرم در هکتار، کود گاوي و گوسفندي به ترتيب به ميزان 30 و 15 تن در هکتار بودند. در اين تحقيق صفاتي از جمله تعداد شاخه هاي فرعي در بوته، ارتفاع بوته، تعداد گل آذين در هر بوته، قطر گل آذين، تعداد دانه در هر کاپيتول، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بيولوژيک، شاخص برداشت دانه، درصد روغن، درصد سيليمارين (ماده موثره)، درصد سيليبين، عملکرد روغن و عملکرد سيليمارين اندازه گيري شدند. نتايج نشان داد که مصرف انواع مختلف كودهاي دامي و شيميايي در خاک، بر اجزاي عملکرد اين گياه بي تاثير بود ولي بر درصد روغن، سيليمارين و سيليبين بذر تاثير معني ‌داري داشت. تيمار کود گاوي نسبت به ساير تيمارها از بيشترين ميزان روغن (21 درصد) و سيليبين (21.7 درصد) برخوردار بود. بين تيمارهاي شاهد و کود شيميايي از لحاظ درصد روغن و درصد سيليمارين هيچگونه اختلاف معني داري وجود نداشت. همچنين دو تيمار کود شيميايي و کود گوسفندي به ترتيب کمترين درصد سيليبين (16.4) و درصد سيليمارين (3.1) را نسبت به ساير تيمارها داشتند. از بين اجزاي عملکرد، بيشترين همبستگي مثبت بين ارتفاع بوته با عملکرد دانه (r=0.86**) و پس از آن با قطر گل آذين (r=0.6*) وجود داشت، که نشانگر اهميت اين صفات در تعيين عملکرد نهايي است، اما بين عملکرد دانه با ساير اجزاي عملکرد همبستگي وجود نداشت.

 نسخه قابل چاپ