بانک مقالات زراعت و باغبانی

به منظور بررسي اثر دگرآسيبي بقاياي ريشه چهار رقم نخود (Cicer arietinum L.) تيپ کابلي بر رشد رويشي آفتابگردان (Helianthus annus) و ذرت (Zea mays) در محيط کنترل شده، دو آزمايش مجزا به صورت فاکتوريل در قالب طرح پايه کاملا تصادفي با 4 تکرار در سال 1385 در گلخانه تحقيقاتي دانشکده کشاورزي دانشگاه فردوسي مشهد اجرا گرديد. در هر دو آزمايش فاكتور اول شامل 4 رقم نخود تيپ کابلي به نام هاي کرج 31-60-12، فيليپ 482-84، جم و  ILC 482به همراه شاهد (بدون بقايا) بود كه در تركيب با 3 تاريخ کاشت گونه هاي زراعي آفتابگردان و ذرت روي بقاياي ريشه نخود (همزمان با برداشت، دو هفته پس از برداشت و چهار هفته پس از برداشت اندام هاي هوايي نخود) به عنوان فاکتور دوم قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه ارتفاع بوته و وزن خشک اندام هوايي آفتابگردان بطور معني داري تحت تاثير بقاياي ريشه ارقام نخود قرار گرفت. به طوري كه كمترين ارتفاع بوته آفتابگردان از كشت در بقاياي ريشه ارقام نخود فيليپ و ILC حاصل شد كه به ترتيب 13.7 و 11.1 درصد نسبت به شاهد كاهش نشان دادند. تاريخ كاشت آفتابگردان بر روي بقاياي ريشه نخود نيز تاثير معني داري بر سطح برگ، وزن خشک اندام هوايي و نسبت وزن ريشه به اندام هوايي داشت. به صورتي كه كمترين سطح برگ، وزن خشک اندام هوايي آفتابگردان و همچنين بيشترين نسبت ريشه به اندام هاي هوايي آن در سومين زمان كاشت حاصل شد. ذرت در بقاياي ريشه ارقام نخود جم و ILC، كمترين مقدار ارتفاع بوته، سطح برگ، وزن خشک ريشه، وزن خشک اندام هوايي و نيز بيشترين نسبت وزني ريشه به اندام هوايي را (6 هفته پس از كاشت) از لحاظ آماري نشان داد. همچنين اثر تاريخ كاشت ذرت روي بقاياي ريشه ارقام نخود نيز معني دار شد. اولين تاريخ كاشت ذرت كمترين وزن خشک ريشه، وزن خشک اندام هوايي و نسبت ريشه به اندام هوايي آن را حاصل كرد. بنابراين ذرت در مقايسه با آفتابگردان حساسيت بيشتري به كشت داخل بقاياي ارقام نخود از خود نشان داد و تاثير اين بازدارندگي در تاريخ كشت اول بيشتر بود.

 نسخه قابل چاپ