بانک مقالات زراعت و باغبانی

تغيير اقليم و پديده گرم شدن جهاني هوا، الگوي بارندگي را در بسياري از مناطق ديم خيز تغيير خواهد داد و ممکن است ريسک توليد در شرايط ديم بالا رود. در حال حاضر توليد در اغلب مناطق ديم خيز بدليل عدم مديريت مطلوب، از كارآيي مصرف آب مناسبي برخوردار نمي باشد. کمبود آب بر بسياري از جنبه ‎هاي عملکرد محصول اثر مي ‎گذارد و به منظور استفاده بيشينه از رطوبت موجود در خاک، تنظيم رشد ريشه و شاخساره با استفاده از مواد تنظيم کننده رشد (نظير کلرمکوات کلريد) از اهميت زيادي برخوردار خواهد بود. به منظور بررسي واکنش عملکرد دانه، زيست توده و کارآيي مصرف آب (WUE) چهار رقم گندم ديم به کند کننده رشد (كلرمكوات كلريد) و سطوح متفاوت کود نيتروژن، پژوهشي مزرعه اي در دو سال زراعي 86-1385 و 87-86 در مزرعه تحقيقاتي دانشكده كشاورزي دانشگاه شيراز واقع در منطقه باجگاه انجام شد. نتايج نشان داد که در هر دو سال پژوهش بين ارقام از نظر عملكرد دانه، زيست توده و کارآيي مصرف آب تفاوت معني داري وجود داشت. اثر كلرمكوات کلريد و نيتروژن بر عملکرد دانه و زيست توده معني دار شد. بيشينه عملکرد دانه و زيست توده در سال اول (به ترتيب، 192.4 و 431.2 گرم بر مترمربع) از رقم نيک نژاد و در سال دوم از رقم آذر 2 (به ترتيب، 121.5 و 333.5 گرم بر مترمربع) با تيمار کلرمکوات کلريد و کاربرد 80 كيلوگرم نيتروژن در هكتار بدست آمد. کلرمکوات کلريد و سطوح نيتروژن تاثير معني داري بر کارآيي مصرف آب داشتند. برهمکنش کلرمکوات کلريد و سطح 80 کيلوگرم نيتروژن در هر دو سال پژوهش بر کارآيي مصرف آب معني دار شد (بترتيب در سال‌ هاي اول و دوم، 1.24 و 2.72 گرم بر مترمربع بر ميلي متر). اين موضوع ناشي از تاثير نيتروژن و کلرمکوات بر افزايش توسعه رشد ريشه و جذب بيشتر آب بود. به نظر مي رسد انتخاب ارقامي که نسبت به تنش خشکي انتهاي فصل مقاوم باشند، همراه با کاربرد كلرمكوات کلريد و كود نيتروژن اثر بارزي در بهبود بهره وري از آب باران داشته، و بتواند عملکرد دانه گندم را در شرايط ديم بهبود بخشد.

 نسخه قابل چاپ