بانک مقالات زراعت و باغبانی

در اغلب مناطق کشور همزمان بودن تاريخ کاشت محصولات بهاره با دوره پرشدن دانه در غلات پاييزه مشکلاتي را در تنظيم تاريخ کاشت در بهار ايجاد کرده بعلاوه رقابت دو محصول براي آب نيز بر اين مشکلات خواهد افزود. در اين پژوهش استفاده از کشت مخلوط تاخيري دو محصول پاييزه و بهاره بعنوان راهکاري براي اين مساله مورد بررسي قرار گرفت. چهار تيمار مخلوط با نسبت هاي 3:1، 3:2، 4:2 و 6:2 (ذرت:گندم) همرا با کشت خالص گونه ها در قالب طرح بلوک هاي کامل تصادفي در 3 تکرار به اجرا در آمد. بذور ذرت بر روي رديف هاي از پيش آماده شده بين رديف هاي گندم و در فاصله 32 روز قبل از برداشت گندم کشت شدند. در طي دوره رشد گونه ها در تمامي تيمارهاي آزمايش شاخص سطح برگ، ميزان تشعشع عبور کرده از کانوپي، ميزان توليد ماده خشک و در نهايت عملکرد در واحد سطح اندازه گيري شد. با استفاده از اين داده ها ميزان تشعشع جذب شده توسط هر گونه در طي دوره رشد، کارآيي مصرف نور، شاخص برداشت و نسبت برايري زمين محاسبه گرديد. نتايج نشان داد که تشعشع جذب شده توسط کانوپي در کشت هاي مخلوط تاخيري به ميزان قابل توجهي نسبت به کشت هاي خالص بهبود يافت؛ در حاليکه کارآيي مصرف نور گونه تحت تاثير مخلوط تغيير نکرد. مشابه کشت هاي خالص بود. مقايسه مقادير نسبت برابري زمين نشان داد که عملکرد مخلوط هاي تاخيري در مقايسه با کشت هاي خالص بين 27 تا 31 درصد افزايش يافت و اين افزايش عمدتا ناشي از جذب بهتر نور در کانوپي مخلوط بود. با وجودي که تاثير عرض نوارهاي گندم بر عملکرد مخلوط هاي تاخيري چندان بارز نبود؛ ولي در مجموع بهترين نتيجه در مخلوط 3:2 (ذرت:گندم) بدست آمد. بر اساس يافته هاي اين تحقيق به نظر مي رسد که استفاده از مخلوط هاي تاخيري راهکار مناسبي براي استفاده بهتر از منابع و افزايش عملکرد در مقايسه با کشت متوالي گونه هاي پاييزه و بهاره باشد.

 نسخه قابل چاپ