بانک مقالات زراعت و باغبانی

اين آزمايش در محيط انكوباتور به منظور بررسي درصد جوانه زني، سرعت جوانه زني، طول ساقه چه و ريشه چه چهار ژنوتيپ چغندرقند به نام هاي ماديسون، P21- 7233، P29- 7233 و رقم تجاري IC در شرايط پتانسيل منفي با استفاده از نمك كلرور سديم و همچنين مخلوط نمك هاي كلرور سديم + كلرورت كلسيم به نسبت مولي به يك انجام شد. تيمارها شامل جوانه زني بذور در آب مقطر به عنوان شاهد و سه تيمار پتانسيل منفي شامل 0.37- ، 0.59- و 0.81- مگاپاسكال بود. آزمايش در قالب طرح كاملا تصادفي و به صورت فاكتوريل در پتري ديش هايي به قطر 11 سانتي متر با 30 عدد بذر در چهار تكرار اجرا گرديد. نتايج تجزيه واريانس نشان داد كه اثرات پتانسيل منفي آب، نوع نمك ايجاد كننده پتانسيل منفي و ژنوتيپ بر درصد جوانه زني، سرعت جوانه زني و طول ريشه چه و ساقه چه معني دار است. به طور كلي با كاهش پتانسيل آب، درصد و سرعت جوانه زني كاهش يافت ولي واكنش درصد جوانه زني بيشتر از سرعت جوانه زني بود. بيشترين درصد جوانه زني به ژنوتيپ ماديسون و P21 و كمترين آن به ژنوتيپ IC مربوط بود. نوع نمك ايجاد كننده پتانسيل منفي بر درصد و سرعت جوانه زني تاثير داشت بطوري كه در پتانسيل منفي 0.37-، ايجاد شده با مخلوط نمك هاي كلرور سديم + كلرور كلسيم (به نسبت مولي 5 به يك) درصد و سرعت جوانه زني در كليه ژنوتيپ ها نسبت به زماني كه فقط از نمك كلرور سديم براي ايجاد اين پتانسيل استفاده شد بيشتر بود اما در پتانسيل هاي منفي 0.59- و 0.81-، تاثير بازدارندگي مخلوط نمك هاي كلرور سديم + كلرور كلسيم بر درصد و سرعت جوانه زني بيشتر از نمك كلرور سديم بود. بذور جوانه نزده كليه تيمار در طول مدت 20 روز به پتري ديش هايي كه كاغذ صافي آنها با آب مقطر خيس شده بود منتقل شدند و بهبود جوانه زني در آنها مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج نشان داد كه درصد جوانه زني در شرايط جديد از 27 تا 79 درصد بهبود يافت. ژنوتيپ هاي P21 – 7233 و ماديسون بيشترين و ژنوتيپ IC كمترين بهبود در جوانه زني را داشتند.

 نسخه قابل چاپ