بانک مقالات زراعت و باغبانی

به دنبال خشك سالي سالهاي 76 و 77 در كشور و كاهش بارندگي در فصول پاييز و زمستان و در نتيجه كاهش رطوبت خاك در مراحل اوليه رشد و نمو گل در درختان زيتون رودبار و افزايش فزاينده درصد ميوه هاي شات بري نسبت به سال هاي ما قبل، ضرورت بررسي اثر آبياري زمستانه باغات زيتون رودبار بر خصوصيات گل دهي و افزايش عملكرد مورد توجه قرار گرفته و در اين راستا، مطالعه اي در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با 5 تيمار و 3 تكرار با تكيه بر عامل زمان بر روي درختان زيتون رقم زرد محلي رودبار طي سال زراعي 78 و 79 انجام گرفت. هر تيمار بر روي 2 درخت (پر بار و كم بار) انجام گرفت و مجموعا از 30 درخت جهت اجراي اين آزمايش استفاده گرديد. براي هر يك از درختان مورد استفاده يك درخت حاشيه در نظر گرفته شد. در اين مطالعه در تاريخ هشتم و بيست و دوم ماههاي زمستان به هر متر مربع از سايه انداز درختان حدود 500 ليتر آب طبق روش اجرا داده شد. به منظور ارزيابي نتايج طرح، در شاخه هاي انتخابي (چهار شاخه در چهار جهت درخت)، طول گل آذين ،تعداد گل درگل آذين ، درصد تشكيل ميوه و درصد ميوه هاي سالم و شات بري شمارش گرديد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه آبياري زمستانه در افزايش اندازه گل آذين، تعداد گل در گل آذين، درصد تشكيل ميوه، درصد ميوه هاي سالم اثر معني داري دارد، به طوري كه بين تيمارهاي مختلف و درختان شاهد به لحاظ اندازه گل آذين، تعداد گل در گل آذين، درصد تشكيل ميوه، درصد ميوه هاي سالم تفاوت معني داري مشاهده گرديد. بين زمان هاي مختلف آبياري زمستانه به لحاظ اندازه گل آذين، درصد تشكيل ميوه و درصد ميوه هاي سالم تفاوت معني داري مشاهده گرديد. تيمار شاهد و تيمار آبياري تكميلي كمترين تاثير را در افزايش اندازه گل آذين، تعداد گل در گل آذين، درصد تشكيل ميوه و درصد ميوه هاي سالم داشته است. نتايج اين مطالعه نشان داد كه با كاهش آبياري زمستانه درصد ميوه هاي شات بري افزايش مي يابد.

 نسخه قابل چاپ