بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين ميزان موفقيت آناتوميک جراحي ويترکتومي در پارگي وسيع شبکيه و عوامل موثر بر نتايج اين عمل جراحي.

روش پژوهش: مطالعه با بررسي پروندهاي 63 بيمار ويترکتومي شده به علت پارگي وسيع شبکيه از 1374 لغايت اسفند 1381، در بيمارستان لبافي نژاد انجام شد. در همه بيماران عمل جراحي استاندارد شامل ويترکتومي عميق، گذاشتن باند حلقوي، ريتنوپکسي و تامپوناد داخل چشمي انجام گيرد. آناتوميک به سه دسته موفقيت کامل، موفقيت نسبي و عدم موفقيت تقسيم بندي شد. نقش عوامل قبل، حين و بعد از عمل جراحي شامل سن، جنس، ديد قبل از عمل،RAPD  قبل از عمل، محل و وسعت کنندگي شبکيه،PVR  وضعيت ماکولا، فاصله زماني بين بروز علايم تا عمل جراحي، وجود بيماريهاي ديگر، روش جراحي و مدت پي گيري، بر روي موفقيت آناتوميک ويترکتومي بررسي گرديد.

يافته ها: تعداد 68 چشم از 63 بيمار با متوسط سني 31.2±17.2 سال بررسي شدند. بيماران شامل 50 مرد (79.4 درصد) و 13زن (20.6 درصد) بودند. بيماري زمينه اي در 39 چشم (57.3 درصد) وجود داشت که شايع ترين آنها، نزديک بيني بالا بود (33.8 درصد). ويترکتومي به طور متوسط 30 روز بعد از شروع علايم انجام شده بود. ميانه مدت پيگيري بعد از عمل 10ماه (54.5-1 ماه) بود. در 64 چشم براي تامپوناد از روغن سيليکون استفاده شد که در 36 چشم از اين روغن تخليه گرديد. ميزان موفقيت آناتوميک نهايي 73.8 درصد بود. از ميان عوامل بررسي شده، تنها PVR قبل از عمل در موفقيت آناتوميک موثر بود.

نتيجه گيري: ميزان موفقيت آناتوميک در اين بيماران قابل مقايسه با نتايج ساير مراکز دنيا و بهتر از نتايج قبلي همين مرکز بوده است. اگر عمل جراحي بيماران با پارگي وسيع شبکيه زودتر و قبل از ايجادPVR  انجام گيرد؛ احتمال موفقيت آناتوميک بيش تر خواهد شد.