بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين اثر داروي آنتي فيبرينوليتيک ترانکساميک اسيد در درمان خون ريزي زودرس بعد از ويترکتومي در بيماران مبتلا به رتينوپاتي ديابتي.

روش پژوهش: تعداد 62 بيمار مبتلا به رتينوپاتي پروليفراتيو ديابتي که کانديد جراحي ويترکتومي عميق بودند در يک کارآزمايي باليني، به دو گروه درمان با ترانکساميک اسيد و بدون دارو تقسيم شدند. تجويز ترانکساميک اسيد به صورت دو نوبت (قبل و بعد از عمل) تزريق آهسته داخل سياهرگي به ميزان 10 mg/kg در هر نوبت و سپس به طور خوراکي به ميزان20 mg/kg ، هر 8 ساعت به مدت 4 روز همراه با تعديل مقدار در موارد لزوم، صورت پذيرفت. ميزان خون ريزي زجاجيه اي وحدت بينايي، طي يک ماه در دو گروه مقايسه شد.

يافته ها: مطالعه بر روي 62 چشم از 62 بيمار شامل 32 چشم در گروه درمان و 30 چشم در گروه شاهد انجام شد. سن بيماران در گروه شاهد 11±9/56 و در گروه شاهد 11±53/50 سال بود. حدت بينايي در گروه شاهد پس از 4 هفته، در 1/26 درصد موارد پايين (?20/1200)، در 1/26 درصد موارد متوسط (بين1200/20 تا 200/20) و در 8/47 درصد خوب (بهتر از 200/20) بود. اين ميزان ها در گروه درمان به ترتيب 4/21 درصد، 3/14 درصد، 3/64 درصد بودند که اين تفاوت از لحاظ آماري معني دار نبود. نسبت ميزان خون ريزي زجاجيه اي خفيف به شديد، طي چهار روز اول و بعد از چهار هفته، به ترتيب 7/76 درصد به 3/23 درصد و 3/78 درصد به 7/21 درصد در گروه شاهد و 79 درصد در گروه شاهد و 79 درصد به 21 درصد و 82 درصد به 18 درصد در گروه درمان بود که اين اختلاف نيز معني دار نبود. عارضه جانبي مهمي از مصرف داروي ترانکساميک اسيد مشاهده نشد. تنها يافته قابل توجه، وجود همبستگي مستقيم بين خون ريزي زجاجيه اي تازه قبل از عمل وخون ريزي پس از عمل بوده است.

نتيجه گيري: داروي ترانکساميک اسيد، دست کم با مقدار و نحوه تجويز در اين مطالعه، اثري بر روي خون ريزي زودرس پس از ويترکتومي در بيماران ديابتي ندارد.

 نسخه قابل چاپ