بانک مقالات بینایی

استحاله سني ماكولا (AMD)، شايع ترين علت كاهش بينايي در اشخاص بالاتر از 64 سال در كشورهاي پيش رفته است. اكثر موارد كاهش شديد بينايي ناشي از AMD، به دليل تغييرات اگزوداتيو ماكولا روي مي دهند. در سال هاي اخير، تحقيقات وسيعي بر روي اين بيماري صورت گرفته كه منجر به كشفيات جديدي در زمينه پيش گيري و درمان آن شده است. در اواخر دهه 90، درمان فوتودايناميك (PDT) ابداع شد كه در آن، آزاد شدن راديكال هاي اكسيژن، به طريق شيميايي و غيرحرارتي، موجب از بين رفتن عروق نورگ زايي مي گردد. در سال 2001، اولين درمان پيش گيرانه براي اين بيماري كشف شد كه شامل تجويز خوراكي مجموعه اي از ويتامين ها، آنتي اكسيدان ها و عناصر معدني است كه احتمال تشديد AMD خشك و پيش رفت آن به سوي ايجاد نورگ زايي مشيميه (CNV) را كاهش مي دهد. ليزر درماني دروزن (drusen)، در حال حاضر در دست تحقيق است و نتيجه آن هنوز معلوم نيست. ويتركتومي براي خارج كردن CNV نيز ثابت شده است كه منجر به افزايش حدت بينايي نمي شود. جابه جا كردن فووآ به نقطه ديگري از اپي تليوم پيگمانته شبكيه، موفقيت هايي داشته است ولي احتمال از بين رفتن ديد محيطي باعث شده است كه به طور كلي مورد توجه قرار نگيرد. از اكتشافات مهم و جديد، كشف روش هاي دارويي براي از بين بردن CNV است كه سه گروه از اين داروها مورد بررسي قرار گرفته اند؛ يك گروه داروهاي ضدVEGF (vascular endothelial growth factor) به نام آپتامرها، گروه ديگر پادتن هاي نوتركيبي ضد VEGF و گروه سوم، استروييدها هستند ولي نتايج آن ها قطعي نشده است. ليزر درماني ترنس پوپيلاري نيز از سال ها قبل پيشنهاد شده و در برخي مطالعات كوچك، نتايج مثبتي از آن گزارش شده است ولي در يك مطالعه بزرگ و چند مركزي جديد، تاثير آن مورد تاييد قرار نگرفت. در مجموع به نظر مي رسد كه اميد بخش ترين زمينه هاي تحقيق در درمان AMD، يكي درمان پيش گيرانه و ديگري استفاده از داروهاي آنتي آنژيوژنيك ضد VEGF باشند.

 نسخه قابل چاپ