بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين شيوع عيوب انکساري اصلاح نشده و ميزان نياز به استفاده از عينک در دانش آموزان مقاطع ابتدايي، راهنمايي و دبيرستان منطقه يک مشهد در سال 1385.
روش پژوهش: تعداد 2510 نفر از دانش آموزان منطقه يک شهر مشهد به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند و تحت معاينات رفرکشن (سيکلوپلژيک و مانيفست)، اندازه گيري حدت بينايي به وسيله تابلوي E و تعيين نمره عينک فعلي و بهترين ديد اصلاح شده فعلي قرار گرفتند. ميزان نياز به عينک به صورت کسري از افراد تعريف شد که ديد اصلاح نشده بدتر از 20.40 در چشم بهتر داشتند و ديد آن ها با عينک اصلاح مي گرديد.
يافته ها: در مجموع 2150 دانش آموز (مشارکت 85.7 درصد) بررسي شدند. ميزان نياز به عينک در کل دانش آموزان 4.7 درصد (قابل اطمينان 95 درصد [CI_%95]: 3.8 تا 5.6 درصد)، در پسران 3.7 درصد و در دختران 5.5 درصد بود (P=0.059). ميزان نياز به عينک با افزايش سن، به طور معني داري زياد مي شد؛ به طوري که در دانش آموزان مقاطع راهنمايي و دبيرستان، به ترتيب 3.8 و 5.3 برابر دانش آموزان ابتدايي بود (P<0.001). در 2.4 درصد دانش آموزان (CI_%95: 1.8 تا 3 درصد) نياز به عينک برآورده نشده بود. ميزان پوشش عينک 51.4 درصد بود که در دختران 17.5 درصد بيش تر از پسران بود (P=0.003).
نتيجه گيري: ميزان نياز به عينک در دانش آموزان منطقه يک مشهد 4.7 درصد بود که اين نياز در 48.6 درصد موارد برآورده نشده بود.

 نسخه قابل چاپ