بانک مقالات بینایی

روش بررسي: اين تحقيق به صورت كارآزمايي باليني، بر روي 22 بيمار مبتلا به آنتروپيون سيكاتريسي شديد دوطرفه پلك فوقاني انجام گرديد. مداخلات صورت گرفته شامل عمل جداسازي لاملاهاي قدامي و خلفي همراه با قراردادن پرده آمنيون (AM) بر روي ناحيه تارس پلك فوقاني بيمار و عمل مشابه بدون استفاده از پرده آمنيون بر روي پلك ديگر همان بيمار بود. نتايج و عوارض هر دوطرف، قبل، روز بعد، هفته اول، هفته دوم، ماه اول و ماه سوم پس از جراحي ثبت و مقايسه گرديد. زمان آخرين پي گيري از 4 تا 21 ماه و به طور متوسط 6.17±9.89 ماه بود.
يافته ها: تعداد 22 بيمار شامل 13 زن و 9 مرد با ميانگين سني 8.58±71.54 سال (55 تا 84 سال) وارد مطالعه شدند. آنتروپيون سيكاتريسي در 18 بيمار به علت تراخم مزمن (81.8 درصد) و در 4 بيمار (18.2 درصد) بدون علت مشخص ايجاد گرديده بود. در هفته دوم پس از عمل جراحي، چشم هاي داراي AM كم تر از گروه كنترل، توسط فلورسين رنگ گرفتند (P=0.016). هم چنين در انتهاي ماه اول محل عمل در همه چشم ها در هر دو گروه به صورت كامل اپي تلياليزه شده بود. از نظر عود تريكيازيس، بين دو گروه مورد بررسي، تفاوت معني دار مشاهده نشد (P=1). در آخرين پي گيري تعداد مزه هاي درتماس با گلوب، در گروه AM به صورت معني دار كم تر بود (P=0.042). در بررسي صورت گرفته مشخص گرديد تفاوت معني داري در چروكيدگي و بازگشت رنگ طبيعي تارس بين دو گروه مورد مطالعه وجود ندارد. ميزان بروز خون ريزي زير پيوند، در هفته اول 3 مورد بود كه در انتهاي ماه اول، همه موارد بهبود يافتند.
نتيجه گيري: به نظر مي رسد با توجه به افزايش سرعت اپي تلياليزاسيون مجدد در مواردي كه از پيوند پرده آمنيون استفاده مي شود، بهتر است در اعمال جراحي آنتروپيون كه لاملاهاي قدامي و خلفي از هم جدا مي گردند، ناحيه تارس با اين پيوند پوشانده شود.

 نسخه قابل چاپ