بانک مقالات بینایی

هدف: تعيين اثر روش هاي مختلف اندازه گيري انحراف و قدرت هاي متفاوت عدسي بر نسبت گراديانت AC/A (accommodative convergence/accommodation) محاسبه شده.
روش پژوهش: در اين مطالعه ?? نفر از دانشجويان رشته هاي مختلف دانشگاه علوم پزشکي زاهدان که معيارهاي ورود به مطالعه را داشتند به صورت تصادفي انتخاب شدند. ابتدا عيوب انکساري به روش رتينوسکوپي تعيين شدند و سپس از روش هاي کاور تست متناوب با منشور، ون گراف و استوانه مادوکس بدون عدسي و با عدسي هاي 1±، 2± و 3± براي اندازه گيري انحراف در فاصله نزديک و تعيين نسبت AC/A استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آناليز واريانس درون موردي دو فاکتوري و آناليز واريانس اندازه هاي تکراري و همبستگي تجزيه و تحليل شدند.
يافته ها: ميانگين نسبت AC/A با سه روش کاور تست متناوب، استوانه مادوکس و روش ون گراف به ترتيب 3.6، 3.7 و ? پريزم ديوپتر به ديوپتر بود (P=0.2) بيش ترين و کم ترين نسبت AC/A به ترتيب مربوط به روش ون گراف با عدسي 3+ ديوپتر و روش کاور تست با عدسي 1- ديوپتر بودند. تنها نسبت AC/A تعيين شده با عدسي 2-، +2 و 1-، +3 تفاوت معني داري داشتند (P<0.05) و با ساير قدرت هاي عدسي، تفاوت از لحاظ آماري معني دار نبود. هم چنين در روش هاي اندازه گيري انحراف، نسبت AC/A تعيين شده با عدسي هاي مثبت اندکي بيش تر از عدسي هاي منفي بود.
نتيجه گيري: روش اندازه گيري انحراف بر نسبت AC/A به دست آمده تاثيري ندارد ولي قدرت عدسي انتخابي، موثر است. بنابراين توصيه مي شود که از عدسي هاي 2 يا 3 ديوپتر به جاي 1 ديوپتر جهت حذف اثر احتمالي عمق فوکوس استفاده شود.

 نسخه قابل چاپ