بانک مقالات بیماریهای گیاهی

طي سال هاي 1381 تا 1383 تعداد 70 جدايه از غده هاي سيب زميني آلوده به جرب و از خاك مزارع جداسازي شد. جدايه ها بر اساس ويژگي هاي مورفولوژيكي، فيزيولوژيكي، بيوشيميايي و بيماريزايي روي غده هاي سيب زميني و گياهچه تربچه در 6 گروه جداگانه قرار گرفتند. جدايه هاي گروه اول كه از غده هاي داراي علايم فرو رفته و در مواردي برجسته و زنگاري جدا شدند شباهت زيادي به استرين مرجع S. scabies داشتند. جدايه هاي گروه دوم در برخي ا زخصوصيات مورفولوژيكي شبيه به گونه S. scabies بوده ولي، در برخي از خصوصيات بيوشيميايي متفاوت بودند. اكثر جدايه هاي گروه سوم خصوصيات شبيه به گونه S. acidiscabies داشته و تعداد معدودي نيز در خصوصيات مورفولوژيكي و برخي خصوصيات بيوشيميايي شباهت هايي را با گونه S. griseus نشان دادند. جدايه هاي گروه چهارم اغلب ويژگي هايي شبيه به گونه S. turgidiscabies را داشتند. جدايه هاي گروه پنجم كه از علايم جرب سطحي (جرب زنگاري و جرب توري) جداسازي شدند، خصوصياتي مشابه گونه هاي S. aureofaciens و S. reticuliscabies را داشتند. جدايه هاي گروه ششم در خصوصيات مورفولوژيكي و برخي خصوصيات بيوشيميايي شبيه به گونه S. acidiscabies بوده ولي، در تعدادي آزمون بيوشيميايي نيز تفاوت هايي را نشان دادند. در آزمون واكنش زنجيره اي پليمر از براي شناسايي ژن necl، كه در اكثر جدايه هاي بيماري زاي Streptomyces scabies، S. acidiscabies و S. turgidiscabies وجود دارد، قطعه اي به اندازه 700 جفت باز از استرين مرجع S. scabies و تعدادي از جدايه هاي گروه هاي 1، 3 و 4 كه علايم جرب معمولي را بر روي غده هاي سيب زميني در شرايط گلخانه ايجاد كرده بودن به دست آمد. چنين قطعه اي در جدايه هاي غير بيماري زا و جدايه هاي بيماري زاي گروه هاي 2، 5 و 6 تكثير نشد. بنابراين، در تعدادي از جدايه هاي مورد مطالعه و بيماري زا و در تمام جدايه هاي غير بيماري زا ژن necl پيدا نشد ولي، هر كدام از جدايه ها كه ژن necl را داشتند بيماري زايي را بر روي غده هاي سيب زميني و گياهچه تربچه نشان دادند. نقوش الكتروفورز پروتيين هاي سلولي نماينده جدايه هاي گروه هاي مختلف كم و بيش تفاوت نشان داده و در پاره اي موارد با رده بندي فنوتيپي همخواني نداشت.