بانک مقالات بیماریهای گیاهی

در سالهاي اخير بيماري سوختگي معمولي لوبيا خسارات زيادي را به مزارع لوبيا در ايران وارد كرده است. اصلي ترين منبع گسترش اين بيماري كاشت بذور لوبياي آلوده بهaxonopodis pv. phaseoli Xanthomonas  مي باشد و لذا اطمينان از عدم آلودگي بذور به عامل بيمارگر در كنترل بيماري نقش اساسي دارد. در اين بررسي كارايي روش هاي الايزاي غير مستقيم، آزمون PCR مستقيم،Ic-PCR  و Bio-PCR براي رديابي X. axonopodis pv. Phaseoliدر بذور جمع آوري شده لوبيا از مزارع آلوده استان مركزي مقايسه شد. به اين منظور، عصاره بدست آمده از غوطه وري بذور مورد آزمايش در آب و بافر، براي انجام آزمايشهاي الايزاي غير مستقيم و PCR مستقيم با جفت آغازگر اختصاصي X₄e /X₄c به كار رفت. در آزمون Ic-PCR استخراج DNA پس از به دام انداختن سلول هاي باكتري X. axonopodis pv. phaseoli موجود درعصاره بذور با گاماگلوبولين و در روش Bio-PCR بعد از رشد باكتري روي محيط كشت نيمه انتخابي، به روش جوشانيدن صورت گرفت. بر اساس نتايج بدست آمده، در آزمون الايزاي غير مستقيم تعداد 10⁴ الي 10⁵ واحد تشكيل دهنده پرگنه در ميلي ليتر از باكتريX. axonopodis pv. phaseoli  دربذر قابل رديابي بود. عدم تكرار پذيري نتايج PCR مستقيم نشان داد كه اين روش نيز براي ارزيابي آلودگي بذور به X. axonopodis pv. phaseoli مناسب نيست. روش Ic-PCR نيز عليرغم كارايي مناسب، به دليل هزينه بري زياد مورد توجه قرار نگرفت. در روش Bio-PCR حتي يك سلول زنده از باكتري در عصاره حاصل از غوطه وري بذور در بافر شستشو رديابي گرديد. بنابر اين به نظر مي رسد روش Bio-PCR به دليل حساسيت زياد، سادگي روش و هزينه كمتر، روش مناسبتري براي رديابيX. axonopodis pv. phaseoli  در بذر لوبيا باشد.

 نسخه قابل چاپ