پاسخ به:مقالات بیماریهای پوست
دوشنبه 29 خرداد 1391 4:16 PM
| 5 : بيماريهاي پوست بهار 1384; 8(3 (پياپي 31)):195-200. |
| سلنيوم در بيماران مبتلا به طاسي منطقه اي: يك مطالعه مورد- شاهد |
| فيضي ويدا*,مرتضوي حسين,باريك بين بهروز,يوسفي مريم,رنجبر عليرضا |
| * گروه پوست دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، خيابان وحدت اسلامي، بيمارستان رازي |
| مقدمه: علت فيزيوپاتولوژيک طاسي منطقه اي، مسايل ايمونولوژيک بيان شده است. شواهد مختلفي در دست است که سلنيوم را در تنظيم يا تغيير مسايل ايمونولوژيک موثر مي دانند. هدف: مقايسه سطح پلاسمايي سلنيوم در بيماران مبتلا به طاسي منطقه اي و گروه شاهد روش اجرا: در اين مطالعه که به صورت مورد- شاهد انجام شد، از بين بيماران مبتلا به طاسي منطقه اي مراجعه کننده به بيمارستان رازي تهران، 29 نفر به عنوان گروه مورد و همچنين از بين همراهان و پرسنل بيمارستان که فاقد طاسي منطقه اي بودند نيز 29 نفر به صورت غيرتصادفي ساده به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. ميزان سلنيوم پلاسما در هر گروه اندازه گيري و با يکديگر مقايسه شد. يافته ها: ميانگين سن گروه مورد، 10.5±24.9 سال و گروه شاهد 10.5±29.1 سال بود. در هر دو گروه 15 نفر (51.7%) مرد و 14 نفر (48.3%) زن بودند. در گروه مورد ميانگين سلنيوم سرم 13.3±62.1 ميکروگرم در ليتر و در گروه شاهد 13.2±88.3 ميکروگرم در ليتر بود .(0.0005>p) نتيجه گيري: در اين مطالعه ميزان سلنيوم در افراد داراي طاسي منطقه اي کمتر از ديگر افراد بود. لذا پيشنهاد مي شود مطالعه اي براي بررسي تاثير سلنيوم در درمان طاسي منطقه اي صورت گيرد. |
| كليد واژه: |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
