مقالات باروری و ناباروری

زمينه و هدف: بارداري، در واقع مانند پيوند عضوي موفق است. عواملي که در عدم دفع جنين موثرند هنوز به خوبي شناخته نشده اند. درصد موفقيت و لانه گزيني جنين حاصل از روشهاي كمك باروري نيز ممکن است به همين عوامل وابسته باشد. ملکول HLA-G يکي ازانواع ملکول هاي MHC کلاس يک غير کلاسيک است که اخيرا در ارتباط با بارداري مورد توجه زيادي قرار گرفته است. در اين مطالعه مقدار HLA-G محلول در سرم زنان تحت درمان با روش ICSI قبل و بعد از انتقال جنين اندازه گيري و همچنين با مقادير HLA-G محلول در سرم زنان باردار طبيعي مقايسه شد تا رابطه حضور و غلظت سرمي آن با بارداري موفق تعيين گردد. هدف اين مطالعه تعيين نقش HLA-G سرمي و تغييرات غلظت آن در موفقيت يا شکست روشهاي كمك باروري است تا در تشخيص، پيشگويي و درمان ناباروري مورد استفاده قرار گيرد.
روش بررسي: نمونه سرمي از 107 نفر زن تحت عمل ICSI در گروه آزمايشي قبل و 14 روز بعد از انتقال جنين و 24 نمونه سرمي از زنان باردار طبيعي در گروه کنترل در سه ماهه اول بارداري جمع آوري شد. ايزوفرم هاي  HLA-G1,-G5 محلول و HLA-G محلول توتال با روش الايزاي ساندويچ بررسي شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تي و آزمونهاي غير پارامتريک K-S، يو من ويتني و ويلکاكسون در سطح معني داري a=0.05 استفاده گرديد.
نتايج: ويژگيهاي دموگرافيك (سن، مدت ناباروري، رژيم درماني) در گروه آزمايشي با بارداري موفق و ناموفق تفاوت آماري معني داري نداشت. مقدار HLA-G1,-G5 محلول و  HLA-Gمحلول توتال در سرم زنان قبل و بعد از ICSI در گروه با بارداري موفق به ترتيب 47.4±62.8 U/ml، 1.47±0.58:OD قبل و 59.6±69.5U/ml، 1.38±0.57 :ODبعد از ICSI و در گروه بارداري ناموفق به ترتيب 35.7±55.2U/ml، 1.37±0.45 :OD قبل و 39.7±57.2 U/ml، 1.31±0.46 :OD بعد از ICSI بود. به همين ترتيب در گروه کنترل با بارداري طبيعي مقادير به ترتيب 53.16±47.92 U/ml و 1.29±0.49 :OD بود. در هيچکدام از موارد فوق تفاوت آماري معني داري مشاهده نشد. پس از بررسي و مقايسه 29 مورد بارداري موفق و 78 مورد بارداري ناموفق، ميزان موفقيت بارداري با تغيير غلظت ايزوفرم هاي HLA-G1,-G5 محلول و HLA-Gتوتال محلول بعد از درمان با روش ICSI در دو گروه ارتباطي نشان نداد.
نتيجه گيري: در زنان تحت درمان با روشهاي كمك باروري رابطه معني داري بين موفقيت بارداري و HLA-G محلول سرمي مشاهده نگرديد. بنابراين به نظر ميرسد HLA-G سرمي اهميت تشخيصي چنداني در موفقيت يا شکست اين روشها نداشته باشد.