مقالات امداد و نجات

مقدمه: بررسي تحولات جمعيتي در کشور نشان از افزايش پيوسته جمعيت دارد که اين رشد به احتمال زياد تا ربع قرن آينده ادامه خواهد داشت. به علاوه، بسياري از سکونتگاهها در مناطق با آسيب پذيري بالا واقع شده اند. در اين پژوهش، استان چهارمحال و بختياري به لحاظ تحليل دو عامل كليدي در سال هاي اخير مورد بررسي قرار مي گيرد: آسيب پذيري لرزه اي سکونتگاهها و راه هاي ارتباطي.
روش ها: در اين پژوهش براي ارزيابي وضعيت سکونتگاهها و راه ها ابتدا با کمک روش وزن دهي عکس فاصله، از قابليت هاي سيستم اطلاعات جغرافيايي و با استفاده از داده هاي لرزه اي استان به حوزه بندي خطر زلزله پرداخته شد. پس از آن، وضعيت استقرار عوارض مورد بررسي در ارتباط با گسل ها و حوزه هاي ايجاد شده با استفاده از توابع همسايگي سنجيده شد. رويکرد کلي حاکم بر پژوهش روش تحليلي-توصيفي است.
يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد که با در نظر گرفتن پتانسيل بالاي گسل هاي فعال در استان، تعيين حريم امن در مجاورت گسل ها ضروري به نظر مي رسد. اين خطوط راهنما در اجتناب از خطرات گسيختگي مستقيم گسل ها در برنامه ريزي شهري، مديريت بحران، و علوم زمين بسيار كاربردي است. بر مبناي فاصله آسيب پذير در اطراف گسلها، مجموعا 7 شهر و 58 روستا با خطر مستقيم گسيختگي ساختگاه مواجه هستند و در مجموع در حدود 1072590 کيلومتر از راه هاي موجود در استان، آسيب پذيري بسيار بالايي را نسبت به گسيختگي گسل نشان مي دهند.
نتيجه گيري: نتيجه به دست آمده بيانگر آن است که در نواحي غربي و شمال غربي با تراکم بيشتر سکونتگاههاي روستايي و راه هاي ارتباطي مواجه هستيم؛ در صورتي که سکونتگاههاي شرقي بزرگتر، پراکندگي آنها بيشتر و فراواني آنها کمتر است. توسعه فزاينده سکونتگاهها و راه هاي ارتباطي بر روي اين نواحي پتانسيل خطر خيزي لرزه اي استان را به طور فزاينده اي افزايش داده است.

 نسخه قابل چاپ