مقالات اصول بهداشت رواني

مقدمه: درصد بالايي از بارداري ها بدون برنامه ريزي رخ مي دهد. عدم موافقت با بارداري، زنان را دچار تنش، اضطراب و افت کيفيت زندگي مي نمايد. بررسي رفتار باروري در بارداري هاي ناخواسته، راهنمايي براي انجام مداخلات در ارتقاي سلامت روان زنان مي باشد.
روش کار: در اين مطالعه مقطعي، 400 نفر از زنان مراجعه کننده به زايشگاه هاي شهر مشهد در سال 1385 از طريق پرسش نامه جهت بررسي رفتار باروري و سازگاري با حاملگي ناخواسته بررسي شدند. نتايج با آزمون هاي آماري مجذور خي، تي و تحليل واريانس تحليل شدند.
يافته ها: به ميزان 36 درصد از شرکت کنندگان، بارداري خود را از ابتدا ناخواسته ذکر نمودند. ميانگين سني زنان 22 سال (دامنه 42-16 سال) بود، در بارداري هاي ناخواسته ميانگين سن حاملگي فعلي 1.9 سال و سن اولين بارداري 2.2 سال بيشتر، ميانگين سن ازدواج 1.2 سال کمتر و ميانگين تعداد فرزندان 1.1 فرزند، بيشتر بود. روش منقطع، عامل مهمي در وقوع بارداري ناخواسته بود. سازگاري و موافقت فعلي مادر در بارداري هاي ناخواسته پس از زايمان مورد پرسش قرار گرفت. در پايان بارداري 83 درصد افرادي که بارداري خود را بدون برنامه ذکر کرده بودند هم چنان با آن سازگار نشده بودند. تفاوت معني داري در اغلب رفتارهاي باروري در بارداري هاي برنامه ريزي شده و ناخواسته مشاهده شد (p<0.05).
نتيجه گيري: آگاهي دادن به زنان جهت درک خطر رخداد بارداري ناخواسته و شکست بالاي روش منقطع و مشاوره هاي فردي، اقدام موثري در کاهش بارداري هاي ناخواسته مي باشد. شيوع بالاي بارداري ناخواسته، ضرورت استفاده از ابزارهاي غربالگري مشکلات رواني، مشاوره و حمايت از زنان پرخطر را نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ