مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

بالاترين ميزان مصرف آب در اکثر کشورها مربوط به بخش کشاورزي مي باشد. با توجه به بحران خشکسالي، يکي از راه کارهاي افزايش راندمان آبياري، مشارکت دادن کشاورزان در مديريت آبياري است. مشارکت کشاورزان علاوه بر کاهش هزينه هاي دولت براي ساخت و نگهداري زيرساخت هاي موردنياز آبياري، باعث افزايش حس مالکيت و مسووليت در بين کشاورزان و مشارکت در نگهداري و استفاده از اين زير ساخت ها مي شود. اين تحقيق با هدف تبيين سازه هاي موثر بر مشارکت کشاورزان در مديريت آبياري با استفاده از فن تحليل مسير در شبکه آبياري سد درودزن استان فارس انجام شده است. روش تحقيق، روش پيمايش بوده و نمونه مورد مطالعه شامل 270 نفر از کشاورزان بود که با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي طبقه بندي شده چند مرحله اي انتخاب شد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد که از بين متغيرهاي تحقيق، نگرش نسبت به مشارکت در مديريت آبياري و درک مشکلات موجود بالاترين تاثير مستقيم را روي ميزان مشارکت کشاورزان در مديريت آبياري داشتند. ميزان اجتماعي بودن و نگرش نسبت به مراکز ترويج و خدمات کشاورزي بالاترين تاثير غيرمستقيم روي ميزان مشارکت کشاورزان و همچنين بالاترين تاثير مستقيم روي نگرش افراد نسبت به مشارکت در مديريت آبياري را دارا مي باشند. بر اساس يافته هاي تحقيق توصيه هاي عملي بمنظور جلب مشارکت کشاورزان در مديريت آبياري از جمله: ايجاد نگرش مثبت نسبت به مشارکت و همچنين دستگاههاي اجرايي از طريق عملکرد شفاف و ارايه بازخورد نتايج فعاليت ها به كشاورزان و همچنين افزايش درک آنها نسبت به مسايل و مشکلات موجود با برگزاري جلسات و تماس مستقيم، ارايه گرديد.

 نسخه قابل چاپ