مقالات اقتصاد کشاورزی و توسعه

تاريخ علم بيشتر، چالشگري با نظرياتي است كه پيش از آن كاملا بديهي به نظر مي رسيده است. بدوي بودن كشاورزي سنتي ايران نيز امري ظاهرا بسيار بديهي است كه بايد به بحث گذاشته شود. اين نوشته، نخست به پيشينه اين نظريه و ادبيات مربوط به آن از حدود چهار صد سال پيش از نظريه ژان شاردن، تا پطروشفسكي و خانم لمتون و وظايف تا نظريات پژوهشگران و صاحبنظران ايراني مي پردازد و سپس با نظريه اي بديل و به كمك دلايل تاريخي و مردم شناختي، و كشاورزي پايدار و … اين نظريه را به نقد مي كشد.
متن، در پايان به فايده نظري و كاربردي چنين بحثهايي پرداخته و يادآور مي‌شود كه طرح چنين مباحتي به هيچ وجه به معناي بي توجهي و حتي كم توجهي به دانش غربي به طور عام و دانش كشاورزي صنعتي به طور خاص نيست. بلكه جداسازي علم كشاورزي نوين از زمره آن دسته تمهيدات و ترفندهايي است كه نظام سوداگراي غربي مي كوشد در زير پوشش آن به اهداف تجاري خود برسد. فهم پيچيدگي كشاوري سنتي، پژوهشگران ما را به تامل در راهكارها و تجربيات ده هزار ساله كشاورزي ايران و كشورهاي كهن فرهنگي همچون مصر، چين، بين النهرين، هند و … علاقه مند خواهد كرد و اين اميدواري وجود دارد كه ما در آينده در زمينه كشاورزي پايدار و حفظ زيستبوم‌هاي خود، با دو بال به پروازدر آييم.

 نسخه قابل چاپ